Unia Wolności

Unia Wolności, UW, partia polityczna powstała w kwietniu 1994 r. z połączenia dwu działających od 1990 r. partii: Unii Demokratycznej (UD) i Kongresu Liberalno-Demokratycznego (KLD).

Program polityczny

Członkowie Unii Wolności reprezentują tradycyjnie różne formacje ideowe (liberalizm, socjalliberalizm, umiarkowana chadecja), dlatego partia przez długi czas unikała jednoznacznego wypowiadania się w kwestiach ideologicznych (np. religijnych). Wypowiedzi w tym zakresie należy traktowac jako własne opinie polityków tej partii. W sferze światopoglądowej, podobne, choć różniące się w przypadku drażliwych kwestii np. aborcji.
Po 2001 roku partia jest bardziej jednorodna ideowo, dryfuje w stronę poglądów stricte liberalnych. W 2003 roku Unia zmieniła międzynarodówkę z chadecko-konserwatywnej na liberalną.
UW opowiada się za kontynuacją demokratycznej przebudowy kraju zapoczątkowanej w 1989, decentralizacją państwa i ograniczeniem interwencjonizmu państwa w gospodarce. Popiera ideę podatku liniowego, reformę kodeksu pracy. Zdaniem UW plan Hausnera jest zbyt mało radykalny. Domaga się reform w służbie zdrowia idących w kierunku częściowej jej prywatyzacji. Szczególny nacisk kładzie na rozwój edukacji oraz integrację Polski z Unią Europejską.

Struktura i działacze

• Przewodniczący: Władysław Frasyniuk.
• Wiceprzewodniczący: Anna Popowicz, Jan Lityński.
• Przewodniczący Rady Politycznej: Bronisław Geremek.
• Sekretarz Generalny: Andrzej Potocki
• Inni znani działacze: Bogdan Lis, Grażyna Staniszewska, Michał Boni, Zbigniew Bujak, Marek Edelman, Janusz Onyszkiewicz, Jerzy Osiatyński, Tadeusz Syryjczyk, Andrzej Wielowieyski, Henryk Wujec, Olga Krzyżanowska, Zbigniew Janas

Organizacją młodzieżową UW od 2001 jest Młode Centrum, założone w wyniku rozłamu w Stowarzyszeniu Młodzi Demokraci. SMD zerwało wówczas umowę partnerską z UW i podpisało taką z Platformą Obywatelską.

Historia UW

Pierwszym przewodniczącym UW został wybrany dotychczasowy szef UD - Tadeusz Mazowiecki. W kwietniu 1995 zastąpił go Leszek Balcerowicz. W wyborach prezydenckich 5 listopada 1995 UW wystawiła kandydaturę Jacka Kuronia, który zdobył 9% głosów i zajął 3. miejsce. Nie zdołał jednak sobie zaskarbić popularności u wyborców UW i dużej liczby jej członków. W drugiej turze Unia poparła Lecha Wałęsę. W styczniu 1997 Unię opuściła grupa posłów (m.in. Jan Maria Rokita, Bronisław Komorowski), która potem współtworzyła SKL.
Wybory parlamentarne 21 września 1997, w których Unia zajęła trzecie miejsce, przyniosły jej 13,37% głosów i 60 mandatów poselskich. W październiku 1997 Unia utworzyła wraz z AWS koalicję rządową. W rządzie Buzka reprezentowana była m.in. przez Bronisława Geremka (MSZ), Leszka Balcerowicza (finanse) i Hannę Suchocką (sprawiedliwość). Trzyletnia współpraca z AWS nie zawsze układała się bezproblemowo. 6 czerwca 2000, na skutek konfliktu w warszawskiej gminie Centrum, Unia zerwała koalicję. Podczas wyborów prezydenckich 8 października 2000 UW zdecydowała się nie wystawiać swojego kandydata i nie udzielać oficjalnego poparcia innym kandydatom, choć duża część jej działaczy i zwolenników poparła Andrzeja Olechowskiego. W grudniu 2000 nowym przewodniczącym Unii został Bronisław Geremek. W styczniu 2001 z partii odeszła część członków (gł. dawnych działaczy KLD) potem współtworzących Platformę Obywatelską, m.in. Donald Tusk, Paweł Piskorski i Janusz Lewandowski.
W wyborach parlamentarnych 23 września 2001 UW uzyskała 3,1% głosów i nie weszła do Sejmu. Spowodowało to liczne zmiany w kierownictwie partii: nowym przewodniczącym został Władysław Frasyniuk. Unia poniosła porażkę również w wyborach samorządowych (szczególnie dotkliwą w Warszawie). Wprowadziła swych przedstawicieli jedynie do trzech sejmików (w dwóch z nich współrządzi w sojuszach z SLD-UP, PSL i Samoobroną).
W wyborach do Parlamentu Europejskiego UW uzyskała 7,33% głosów, co dało jej 4 mandaty w Europarlamencie. Deputowanymi zostali: Bronisław Geremek, Jan Kułakowski, Janusz Onyszkiewicz, Grażyna Staniszewska. Szczególny sukces odniósł Bronisław Geremek otrzymując 114319 głosów, co dało mu ogromną przewagę nad kolejnymi kandydatami w Warszawskim okręgu wyborczym oraz drugi wynik w kraju. Później został kandydatem Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów na przewodniczącego tego Parlamentu. Dnia 20 lipca 2004 Janusz Onyszkiewicz został wybrany wiceprzewodniczącym (Vice President) Parlamentu Europejskiego. 7 maja 2005 roku Unia Wolności przekształciła się w Partię Demokratyczną - demokraci.pl

Koło Senackie Unii Wolności

• Krystyna Bochenek (od 30.09.2004 r.)
• Olga Krzyżanowska - wiceprzewodnicząca
• Dorota Simonides
• Andrzej Wielowieyski - przewodniczący
• Grażyna Staniszewska - mandat wygasł 13.06.2004 r. w związku z wyborem na posła do Parlamentu Europejskiego