Mieszanie addytywne barw metoda ta ma miejsce, gdy do jednej wiązki światła o pewnej barwie dodawana jest drugia o innej barwie, w wyniku czego powstaje wrażenie barwy trzeciej. W oparciu o tę metodę mieszania barw pracują monitory, emitując wiązki świateł Red (czerwony), Green (zielony), Blue (niebieski) (RGB). Czarny ekran to wynik braku emisji śwatła a biały to wynik złożenia świateł R + G + B z maksymalną jasnością.

Jest to wrażenie psychiczne wywoływane w mózgu człowieka, gdy światła, a mówiąc dokładniej, z widzialnej części fal świetlnych.

Najjaśniejsza z barw. Jest to zrównoważona mieszanina barw prostych, która jest odbierana przez człowieka jako najjaśniejsza w otoczeniu odmiana szarości. Wyjaśnieniem tej definicji może być przykład, że zawsze fragment tła można oświetlić mocniejszym światłem białym i wtedy dotychczasowa, pozostała biała powierzchnia stanie się jasnoszara. W skład widma światła białego może wchodzić od trzech do nieskończoności barw prostych czyli długości fali świetlnej.

Najciemniejsza z barw. W teorii oznacza brak jakiegokolwiek promieniowania elektromagnetycznego z zakresu fal świetlnych. W praktyce miejsce tak ciemne, że poprzez kontrast z resztą otoczenia nie możemy określić jego barwy z powodu niedoboru światła z tego kierunku. W praktyce ciał idealnie czarnych, czyli ciał pochłaniających 100% padającego na nie światła nie ma, a jedną z najciemniejszych substancji jest sadza.

Jest addytywną barwą podstawową. Na kole barw dopełnia barwę cyjanową. Niegdyś była uważana za jedną z barw podstawowych w metodzie substraktywnej i stosowana w poligrafii jako jedna z podstawowych barw farb drukowych, obecnie w tej metodzie jest barwą czystą składającą się z żółtego i magenty. W metodzie substraktywnej zamiast barwy czerwonej dziś stosuje się magentę. W palecie podczerwonym i jest dla człowieka niewidzialne.

Jest jedną z addytywnych barw podstawowych, na kole barw dopełnia barwę żółtą. Zakres światła niebieskiego ma długość fali od ok. 420 do ok. 490 nm. W wielu językach nie ma osobnych słów na odróżnienie barwy niebieskiej i zielonej, a w języku szwedzkim aż do początku koloru czarnego i niebieskiego. To, że bezchmurne niebo przybiera kolor niebieski związane jest z efektem Rayleigha.

Jest jedną z addytywnych barw podstawowych, a kole barw dopełnia kolor karmazynowy, jest barwą powszechnie spotykaną w naturze. Rośliny są zielone, ponieważ zawierają chlorofil. Światło zielone ma długość fali około 550 nm. Zobacz też: lista kolorów w języku polskim, przegląd zagadnień z zakresu teorii koloru. .

To substraktywna kole barw dopełnia barwę niebieską. Zakres światła żółtego ma długość fali od 565 nm do 590 nm. Światło pochodzące z dwóch różnokolorowych źródeł jak na przykład światło czerwone i zielone także jest postrzegane przez ludzkie oko jako kolor żółty. W malarstwie za kolor dopełniający żółtego uważa się kolor purpurowy, ale ma to związek z właściwościami pigmentów używanych przez malarzy.

(barwy niekolorowe) wszystkie barwy nie posiadające dominanty barwnej, a więc kolory: biały, czarny, oraz wszystkie stopnie szarości. Każda barwa achromatyczna to zrównoważona mieszanina widzialnych fal elektromagnetycznych wywołująca u obserwatora, w bieżących warunkach obserwacji, wrażenie psychiczne braku odcienia któregokolwiek z kolorów (przy czym teoretyczny kolor czarny należy traktować jako w ogóle brak jakichkolwiek fal).

(barwy kolorowe) wszystkie kolory, w których można wyróżnić dominantę, choćby niewielką, jakiejś barwy - a więc są to wszystkie kolory prócz czerni, bieli i wszystkich szarości (które nazywamy barwami achromatycznymi). .

Subiektywne określenie barw przesuniętych w widmie barwnym w stronę fioletu. Określenie to może być bezwzględne (dotyczyć wyłącznie odcieni fioletu, błękitu i zieleni), jak i względne: może dotyczyć właściwie każdej ciepłej lub chłodnej jest więc względne. Określenie to może dotyczyć również barw "prawie" achromatycznych, tzn. odcienie szarości również mogą być uznawane za zimne, jeśli zawierają domieszkę barw chłodnych, lub też będąc absolutnie neutralnymi znajdują się w sąsiedztwie barw ciepłych.

Subiektywne określenie barw przesuniętych w widmie barwnym w stronę czerwieni. Określenie to może być bezwzględne (dotyczyć wyłącznie odcieni czerwieni, pomarańczu i żółci) jak i względne: może dotyczyć właściwie każdej barwy chromatycznej bardziej przesuniętej w stronę czerwieni niż barwa subiektywnie odbierana jako "czysta". Np. zieleń o odcieniu oliwkowym jest uznawana za ciepłą, a o odcieniu szmaragdowym – za zimną, przy czym to przyporządkowanie może się znacznie różnić w zależności od indywidualnych cech percepcji obserwatora.

Pary barw, które połączone z sobą w równych proporcjach dają (w zależności od metody łączenia) - czerń, biel, lub szarość. Barwy dopełniające to pary barw dopełniające się do achromatyczności.

(monochromatyczne, widmowe) barwy otrzymane z rozszczepienia światła białego. Barwa prosta to wrażenie wzrokowe wywołane falą elektromagnetyczną o konkretnej długości z przedziału fal widzialnych czyli ok. 380 nm - ok. 760 nm (podaje się tutaj różne podobne zakresy, normy nigdy nie będzie, bo nie można sztywno określić granic fizjologicznych ludzkiego wzroku). W rzeczywistości dobrze widzialne barwy to jeszcze węższy zakres (400-700).

Przeciwieństwo barw czystych. Potoczne określenie barw z zauważalną domieszką bieli, szarości lub czerni.