(greckie niedostępny) ukryta część starożytnego świątyni, gaju świętego lub groty, do której dostęp mieli wyłącznie wyroczni. Adyton zazwyczaj mieścił się w tylnej części naosu. Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu architektury, architektura, sztuka. .

Pierwszym znanym starożytnym państwem w Afryce było królestwo Egiptu, powstałe w ok. 3000 roku p. n. e. w dolinie Dolnego Nilu. Natomiast na obszarach wzdłuż Środkowego Nilu, o historycznej nazwie Nubii, pierwsze struktury państwowe rozwinęły się w ok. 2500 r. p. n. e. Pierwsze większe państwo w tym regionie, nazwane przez Egipcjan Kusz, powstało w ok. 1700 r. p. n. e. Zamieszkane było w większości przez ludność pochodzenia negroidalnego i było przedmiotem najazdów łupieżczych ze strony Egipcjan, gdyż znajdowały się tam złoża złota.

(arkadach przeprowadzonych nad rzekami lub nierównościami terenu, prowadzący wodę z odległych źródeł do miast. Jeden z najstarszych znanych akweduktów został zbudowany na polecenie asyryjskiego króla Niniwy z leżących 50 kilometrów od miasta gór. W Grecji zachowały się akwedukty: na VI wieku p. n. e. oraz w Koryncie i Atenach z V wieku p. n. e. . Z rzymskich wodociągów najbardziej znane są: najstarsze, prowadzące wodę do Rzymu 312 rok p.

Zwani również "Asami" lud pochodzenia irańskiego. Pierwsza wzmianka o Alanach pochodzi z Partów, a także wschodnie prowincje Cesarstwa Rzymskiego. W Hunów, do których musieli się przyłączyć. Razem z Hunami wyparli Ostrogotów ze wschodniej Europy. Później osiedlili się na nizinie panońskiej. Część Alanów pozostała jednak na wschodzie. Zostali stamtąd wyparci przez Hunów w latach Wandalami i Swebami zamarznięty Moguncji.

Jeden z najstarszych alfabetów, wykazuje znaczne podobieństwo z alfabetem fenickim. Prawododobnie od niego wywodzą się współczesne alfabety: hebrajski, arabski, indyjskie i staroturecki. Próbka pisma aramejskiego: Zobacz też: język aramejski. .

(grecki filozof ze szkoły Demokryta. Anaksarchos był przyjacielem Aleksandra Wielkiego i jego towarzyszem w wyprawie do Persji i Indii. Zdobył wielki wpływ na Aleksandra, o ile było to w ogóle możliwe. Ponoć zbudził w nim pragnienie "boskiego nadczłowieczeństwa", a gdy Aleksander w końcu ogłosił się bogiem naśmiewał się z jego "boskości". Widząc krwawiącego "boga" rzekł do niego: To jednak krew, a nie ichor, który płynie w żyłach szczęśliwych bogów.

Anatolia (tureckie Anadolu) należący obecnie do Turcji półwysep w Azji, leżący między Morzem Czarnym a Zatoką Iskanderun. Nazwa półwyspu pochodzi od greckiego słowa anatole - wschód i powstała w czasach starożytnych. Nazwę Anatolia przejęli Turcy osmańscy jako określenie dla prowincji obejmujących Azję Mniejszą. Obecnie jako termin geograficzno-historyczny obejmuje całą azjatycką część Turcji.

(wcześniej Aleksandria Margiańska) położona była nad rzeką Antiochowi I Soterowi, który ją odbudował i krainie w której jest położona - Margianie. Obecnie ruiny, w których prowadzone są wykopaliska. Pierwsza osada istniała na jej miejscu już we wczesnej epoce żelaza, a w okresie achemenidzkim nieco się rozrosła i nosiła nazwę Erk-kala, aczkolwiek nie odgrywała większej roli, jako ośrodek miejski.

To nazwa ludów semickich, które w II tysiącleciu p. n. e. żyły na pustyniach na zachód od Mezopotamii. Około 1000 roku p. n. e. utworzyły one na terenie Syrii niewielkie państewka. Najpotężniejszym z nich było Asyrię. Jej królowie rozproszyli Aramejczyków przesiedleniami po całym Bliskim Wschodzie. Zobacz też: język aramejski. .

To lud indoeuropejski, który w okresie od XIX do XVI wieku p. n. e. rozprzestrzenił się w dolinie Indusu, wypierając z niej Drawidów. W późniejszym okresie zasiedlili cały Hindusów. Nazwa Ariowie, aryjski pochodzi od wyrazu arya, występującego w językach staroindyjskim, staroperskim i awestyjskim, określającego właśnie ludy, które je używały, czyli Aryjczyków, Indów i Irańczyków.

Na Atlantydzie (20,000 mil podwodnej żeglugi) Atlantyda (cywilizacji, która została zniszczona przez serię trzęsień ziemi i zatopiona przez wody morskie. Opis Platona Atlantydę jako jedyny opisał Platon. Jako swoje źródło podał ustną tradycję przechowywaną w ateńskim rodzie Solona, który miał usłyszeć tę historię od egipskiego kapłana. W dialogu Słupami Heraklesa (Gibraltarem).

Miasto w północnowschodnim Libanie, leżące u stóp Antylibanu (64 km na północny wschód od obecnego Bejrutu). liczba mieszkańców: 18 tys. Znane dawniej jako miejsce kultu fenickiego boga Egipcie) jako jedno z najpiękniejszych miast greckich, które Rzymianie uczynili później głównym ośrodkiem kultu Jowisza. Znajduje się tu wielka świątynia Jowisza, która została prawdopodobnie zbudowana za panowania Septymiusza Sewera (ukończono ją około 60 roku n.

(starożytnych Greków pierwotnie człowiek mówiący innymi niż grecki językami, cudzoziemiec, później przedstawiciel innej, niższej kultury. Rzymianie określali tak przedstawicieli wszystkich ludów, które nie należały do grecko-rzymskiej cywilizacji. Barbarzyńcami dla Rzymian byli m. in. Antowie Awarowie Celtowie Germanie Hunowie Partowie Persowie Sarmaci Scytowie Grecy uznawali też za barbarzyńców m.

To: Rodzaj statku o płaskim dnie, najczęściej pozbawiony własnego napędu. W starożytnym Egipcie był to model łodzi przechowywany w świątyni na potrzeby bóstwa, które odbywało w nim procesje. Niektóre z tych modeli osiągały rozmiary sporej wielkości statków (np. ze świątyń w Karnaku i Luksorze). Barką był Meandżet boga Ra. Barka - kraina geograficzna - Cyrenajka. Barka - osada grecka w Egipcie - Ptolemais "Barka" - pieśń religijna; ulubiona piosenka papieża Jana Pawła II Zobacz też: barka desantowa.

(Berberzy) rdzenna ludność północnej Afryki i Sahary. Obecnie liczbę Berberów szacuje się na 14 mln, z tego 9,5 mln w Maroku, 4,5 mln w Algierii, po około 10 tys. w Tunezji i Egipcie oraz nielicznych w Libii i Mauretanii. .