Psychologia pracy i organizacji

Jest dyscypliną, która zajmuje się mechanizmami i procesami psychicznymi leżącymi u podstaw zachowań konsumenckich i innych zachowań ekonomicznych. Bada, jaki wpływ na te zachowania mają preferencje, wybory, decyzje i inne czynniki. Zajmuje się również konsekwencjami decyzji, szczególną wagę przywiązując do kwestii zaspokojenia potrzeb. Ponadto zajmuje się wpływem zjawisk ekonomicznych na ludzkie zachowanie i poczucie dobrobytu.

, jako elemen zarządzania polega na decydowaniu o podjęciu działań zorientowanych na wywołanie zjawisk, które nie zaistniałyby samoistnie. Cechy planu: celowość, prymat planowania, kompletność, skuteczność. Proces planowania obejmuje: prognozowanie, programowanie, tworzenie planu. Etapy procesu planowania: #ustalenie celów #zidentyfikowanie problemów #poszukiwanie alternatywnych rozwiązań #ocenianie konsekwencji #dokonanie wyboru #wdrażanie planu #kontrola realizacji.

, jako element zarządzania, polega na takim wykorzystywaniu mechanizmów motywacji, by zapewniały zaangażowanie pracowników na rzecz sukcesu organizacji, zachęcały do podnoszenia kwalifikacji i dawały satysfakcję z pracy. System motywacyjny: system oddziaływań organizacji na uczestników, którego celem jest zachęcenie ich do podejmowania zachowań korzystnych oraz unikania zachowań niekorzystnych z punktu widzenia całości.

Zobacz: Psychologia pracy

Działanie na najwyższym poziomie możliwości jednostki w kierunku spełnienia jej marzeń i pragnień przy jednoczesnym zachowaniu równowagi pomiędzy wszystkimi płaszczyznami życia. .

Zobacz: Psychologia ekonomiczna

Systematyczne, trwające co najmniej kilka miesięcy, zachowania mające na celu izolowanie pracownika od społecznego otoczenia, pozbawienie go godności, rozbicie jego dotychczasowej tożsamości, doprowadzenia do całkowitej bezradności i bezsilności. Taktyki mobbingu taktyka upokorzenia taktyka zastraszenia taktyka pomniejszenia kompetencji.

Psychologia przemysłowa to dziedzina psychologii stosowanej, obejmująca rozmaite aspekty organizacji i zarządzania zasobami ludzkimi; początkowo ograniczała się do weryfikowania cech osobowości, predestynujących człowieka do pewnej pracy lub wykluczających go z jej wykonywania; stopniowo rozszerzyła swój przedmiot na wykrywanie i opis czynników konfliktów, wpływu komunikacji międzyludzkiej w zakładzie na wydajność, optymalizację warunków pracy (np.

Gustave Flaubert, (ur. Croisset) - powieściopisarz francuski. Młodość Był drugim dzieckiem Achillea-Cléophasa Flauberta (1784-1846), chirurga praktykującego w prawo. Studia w Paryżu traktował z dystansem; mówi się, iż był raczej biernym studentem aniżeli pasjonatem prawa. Pomimo iż był zniesmaczony miastem, zawarł w tym okresie jednak kilka znajomości, między innymi z Wiktorem Hugo.