Politycy II Rzeczpospolitej

(ur. Siedlcach zm. Warszawie) polski polityk, premier. Przed pierwsza wojną działacz Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. W rządach Rady Regencyjnej pełnił urząd ministra wyznań, religii i oświecenia publicznego (Józefa Piłsudskiego. Antoni Ponikowski pełnił też szereg funkcji pozarządowych i akademickich. Był współorganizatorem polskiego szkolnictwa w Królestwie Polskim, w Politechnice Warszawskiej, był też rektorem uczelni w latach 1921-1922 i 1923-1924.

(ur. Warszawie), prawnik polski, działacz państwowy. Był synem Waleriana i Ludwiki z Mogilnickich. Kształcił się w rządowym gimnazjum w Siedlcach, następnie studiował na Wydziale Prawnym Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1899. Prowadził praktykę adwokacką w Lublinie; brał udział w organizowaniu polskiego sądownictwa w Lublinie po ustapieniu Rosjan (od 1915). W 1918 został mianowany prokuratorem w Sądzie Apelacyjnym w Lublinie.

(Warszawie), przemysłowiec, działacz gospodarczy. Absolwent wydziału chemicznego Politechniki w Wiedniu. Po ukończeniu studiów pracował w kilku cukrowanich Królestwa Polskiego. W Mandżurii. W czasie I wojny światowej zaangażował się w prace Międzypartyjnego Koła Politycznego i z jego ramienia wszedł w Rządu Jana Kantego Steczkowskiego jako minister przemysłu i handlu. Współorganizował branżę ubezpieczeniową odrodzonej Polski.

(pseud. Górski, Wartski, Wrzos, Celestyn Radwański) (prezydent Poznania, II wojny światowej delegat rządu emigracyjnego na kraj. Urodził się Gostynia, pochodził z chłopskiej rodziny.

(ur. 1834, zm. 1926) książę, polski polityk. Ordynat ołycki i przygodzicki. Rezydował w Antoninie. Główny fundator i patron kościoła farnego (ob. konkatedry) w Ostrowie Wielkopolskim. Ojciec księcia Janusza Franciszka, brat księcia Edmunda Radziwiłła, syn księcia generała Bogusława Fryderyka Radziwiłła. W latach 1879-1918 poseł polski do Reichstagu, przewodził kołu polskiemu.

(urodzony Telszach zginął w prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Pochodził ze Żmudzi z tamtejszej szlachty. Dużą część życia spędził w Szwajcarii jako profesor i nauczyciel akademicki, członek masonerii. Wybrany na prezydenta z inicjatywy PSL "Wyzwolenie", zaprzysiężony został 11 grudnia 1922. Zginął w zamachu w "Zachęcie" endecją malarza - Eligiusza Niewiadomskiego. Był wybitnym konstruktorem oraz Zurychu).

Daszyński Ignacy Ewaryst Daszyński (urodzony PPS, w 1930 jeden z założycieli J. Piłsudskiego, później jednak przeszedł do opozycji. Zobacz skład rządu premiera Ignacego Daszyńskiego. Pochodził z Podola, studiował nauki przyrodnicze w Szwajcarii. Od września Lwowie, gdzie stworzył kierowniczy ośrodek ruchu socjalistycznego w Galicji. Przewodniczył delegacji socjalistów polskich z trzech zaborów na II Międzynarodowy Kongres Robotniczy i Socjalistyczny II Międzynarodówki w Brukseli w dniach 16-23 sierpnia Krakowie i na 10 tygodni osadzony w więzieniu.

(urodzony Nowym Jorku) wybitny pianista, kompozytor, polityk, prof. konserwatorium w Warszawie. W latach 1872-1878 zdobył wykształcenie w warszawskim Instytucie Muzycznym. Pierwszy większy sukces odniósł debiutując jako pianista w 1887. Wielkim sukcesem okazało się jego pierwsze tournee po Stanach Zjednoczonych w latach 1891-1892. Na stałe zamieszkał w USA. W czasie I wojny światowej wykorzystując liczne znajomości w świecie polityki wspierał dążenia Polaków do odzyskania niepodległości.

(1862 1929) ekonomista, prawnik, polityk, premier. Minister skarbu w Rządzie Jana Kucharzewskiego. Premier rządu powołanego Radę Regencyjną i odwołanego Wincentego Witosa (Banku Gospodarstwa Krajowego. Zobacz jeszcze: Rząd Jana Kantego Steczkowskiego.

(Wysokiem Mazowieckiem Nowym Jorku, (USA)), historyk, prawnik, polityk, premier (1917-1918). W Uniwersytetu Warszawskiego. Był członkiem Bratniej Pomocy. Pierwsze lata I wojny światowej spędził w Szwajcarii, gdzie prowadził działalność publicystyczną na rzecz sprawy polskiej. W czerwcu Warszawy. Rozpoczął pracę w administracji podległej Radzie Regencyjnej. Od Prezesa Ministrów.

(ur. Warszawie), polski przemysłowiec, polityk. Po ukończeniu gimnazjum w Kielcach rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Został z niego usunięty w antyapuchtinowskiej. Ukończył studia chemiczne za granicą, podjął pracę w przemyśle cukrowniczym i zaangażował się w działalność społeczną. W Dumy Rosyjskiej. Po wybuchu I wojny światowej zaangażował się w prace charytatywne zostając członkiem Rady Głównej Opiekuńczej.

(Warszawie), działacz państwowy, prezes Najwyższej Izby Kontroli. Studiował na Uniwersytecie w rosyjskiej Kontroli Państwowej, doszedł w Kiereńskiego, pracował w Wydziale VII (ds. finansowych i kontroli państwa) i Wydziale XII (ds. dróg i komunikacji). W kwietniu Rady Regencyjnej w Rosji, kierował ekspozyturą przedstawicielstwa w Piotrogrodzie, a od 20 października 1918 całym przedstawicielstwem jako p.

Janusz Franciszek Ksawery Radziwiłł (ur. Berlinie - zm. Warszawie) - książę, polski polityk konserwatywny. Syn Ferdynanda Radziwiłła i Pelagii z Sapiehów. Właściciel licznych dóbr i budynków, m. in. pałacu w Nieborowie, pałacu przy ul. Bielańskiej w Warszawie, ordynacji ołyckiej. Uczeń Gimnazjum Męskiego w Ostrowie, świadectwo dojrzałości otrzymał w Gimnazjum Carolineum w Berlinie oraz nauki przyrodniczo-ekonomiczne w Wyższej Szkole Leśnictwa w podberlińskim Eberswalde.

Julian Ignacy Nowak (polskim politykiem i naukowcem. Od roku profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego. A między rokiem 1921 a 1922 był rektorem tej uczelni. Od roku 1931 był członkiem PAU. Od roku Krakowskim Towarzystwie Rolnym, którego w latach 1921-1927 był wiceprezesem. Był członkiem Stronnictwa Prawicy Narodowej. W roku premierem pozaparlamentarnego gabinetu. A także od ministrem Religii, Wyznań i Oświecenia Publicznego.

(ur. Poznaniu), polski działacz gospodarczy i społeczny, prawnik, minister skarbu. Był synem nauczyciela gimnazjalnego Gustawa i Stanisławy z Michałowskich. Ukończył gimnazjum w Królewcu. Z tytułem doktora praw w 1901 rozpoczął w Bydgoszczy praktykę adwokacką. W 191 przeniósł się do Poznania, gdzie aktywnie działał w instytucjach gospodarczych. Był m. in. członkiem zarządu (potem prezesem) Banku Związku Spółek Zarobkowych, współzakładał Związek Fabrykantów w Poznaniu oraz Spółkę dla Popierania Przemysłu, redagował poznańskie czasopismo "Fabrykant".