Politycy

Zobacz: Jorge Batlle

(ur. singapurski, prezydent w latach 1985-1993. Pracował jako dziennikarz od wczesnej młodości, był m. in. związany z redakcją "The Straits Times". Od lat 60. pozostawał w służbie dyplomatycznej Singapuru, w latach Korei Południowej i Japonii. Po zakończeniu misji dyplomatycznej został mianowany prezesem Radia Singapur (1984). Po rezygnacji C. V. Devana Naira z funkcji prezydenta 28 marca 1985 Wee Kim Wee został wybrany przez Zgromadzenie Ustawodawcze jego następcą 30 sierpnia i zaprzysiężony 3 września 1985.

Zobacz: Ratu

Preah Bat Samdech Preah Varman (ur. Kambodży. Panował w latach 1941-1955 i 1993-2004, ponadto był głową państwa (prezydentem, przewodniczącym Najwyższej Rady Narodowej) w latach 1960-1970, 1975-1976 i 1991-1993. Z powodu ciężkiej choroby abdykował 7 października 2004. Po objęciu władzy w 1941 roku jako król zależnego od Francji terytorium, związał się z buddyjskim ruchem nacjonalistycznym i zaczął dążyć do uzyskania niepodległości przez Kambodżę.

Zobacz: Ratu

, KBE (ur. naurański polityk. W czasie wojny przeżył dokonaną przez Japończyków deportację wszystkich mieszkańców Nauru. Po wojnie był funkcjonariuszem lokalnej administracji wyspy, zaś po uzyskaniu przez nią niepodległości czterokrotnie pełnił funkcję prezydenta. Otrzymał w brytyjskiej królowej Elżbiety II. Zmarł w Australii. Zobacz też: Prezydenci Nauru.

Salvador H. Laurel, zwany Doy (Kalifornii, USA), polityk filipiński, prawnik. Był synem prezydenta Filipin w latach Jose Laurela. Studiował medycynę, po dwóch latach zdecydował się jednak na prawo (na Uniwersytecie Filipińskim w Manili). W latach 1967-1972 był senatorem, następnie członkiem Izby Reprezentantów. Współtwórca reformy sądownictwa filipińskiego, był także autorem aktów rangi ustawowej zapewniających prawa osób ubogich przed sądami (nazywanych prawem Laurela).

Tadjidine Ben Said Massounde (Komorów. Od marca do grudnia Mohameda Taki Abdoulkarima. Massounde został odsunięty od władzy w wyniku zamachu stanu Azali Assoumaniego. .

(zm. 21 marca 2004 w Heracie, zachodni Afganistan), polityk afgański. Był synem wpływowego gubernatora prowincji Herat, Ismaila Chana. Pełnił w rządzie Afganistanu (kierowanym przez prezydenta Karzai) funkcję ministra lotnictwa cywilnego (od 2002). Został zabity w niejasnych okolicznościach w Heracie; według jednej z wersji zginął w swoim samochodzie wraz z dwoma policjantami w ostrzale rakietowym, według innej - po wtargnięciu do siedziby wojsk rządowych, nad którymi kontrolę próbował przejąć jego ojciec.

(Gwinei Bissau, p. o. prezydenta we wrześniu 2003. Generał; Kumbę Iala. Objął urząd tymczasowego prezydenta, Henrique Rosy. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Odrodzenia Narodowego (tymczasowego parlamentu). Zginął w czasie rewolty wojskowej, wznieconej przez żołnierzy wracających z misji pokojowej ONZ, którym zalegano z wypłatą żołdu. .

XIwieczny opat klasztoru w Cluny. Z dobrymi wynikami prowadził propagandowe akcje mające na celu ograniczenia wojen feudalnych w dwóch etapach: wraz z ówczesnymi władcami poprosił o niewalczenie w czasie Wielkiego Postu i w święta kościelne. po sukcesie etapu pierwszego zaproponował nie walczyć od środy wieczorem do poniedziałku rano. (Środa, bo czwartek to wigilia piątku, a w piątek umarł Jezus, a sobota, bo to wigilia niedzieli itp.

(ur. 10 października 1951), polityk Fidżi, wojskowy. Syn pierwszego prezydenta Republiki Fidżi, Ratu Sir Penaia Ganilau. W latach 1987-1998 był szefem sztabu generalnego, odszedł w stan spoczynku jako generał brygadier. W 1999 współzałożyciel Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej, został także mianowany senatorem (do 2001). Od Sitiveniego Rabukę, oskarżonego o współudział w zamachu stanu George Speighta w 2000).

Zobacz: Carlos Arosemena Monroy

(ur. kameruński, wieloletni premier Kamerunu. Pochodzi z grupy etnicznej Bakweri. Studiował w Kalifornia, jest inżynierem. Współpracownik i doradca prezydenta Paula Biyi, we wrześniu Simona Achidi Achu). Kierował z powodzeniem kampanią prezydencką Biyi w Ephraima Inoni. .

Zobacz: Ijad Allawi