To jedna z nauk społecznych, zajmująca się polityką rozumianą jako całokształt działalności związanej z dążeniem do zdobycia, sprawowania i utrzymania władzy, teorią jej organizacji oraz funkcjami i charakterem państwa.
Anglosasi na określenie politologii używają terminu political science, a Francuzi - sciences politiques. Konferencja politologów w Paryżu (1948) pod egidą UNESCO zdecydowała o przyjęciu terminu nauka polityczna.
Odsetek osób uprawnionych do głosowania, które oddały swój głos w czasie wyborów bądź referendum. W niektórych przypadkach, np. w czasie referendum, dla ważności głosowania wymagana jest przynajmniej 50-procentowa frekwencja. .
Rygorystyczne trzymanie się zasad i norm wyznaczonych przez daną religię (tzw. doktrynę polityczną (tzw. ideologię (np. fundamentalizm światopoglądu naukowego).
Termin architektoniczny odnoszący się do architektury wnętrz i ogrodów:
Pomieszczenie, najczęściej dostępne z sąsiadującego z nim pokoju, przeznaczone do pracy, audiencji, do przechowywania kolekcji zbiorów lub podręcznych ksiąg, pomocy naukowych itp. Pojawiło się w architekturze XVIII do XIX wieku. W muzealnictwie określenie to stosowane jest do wyodrębnionych zbiorów np. gabinet grafiki, numizmatyki itp.
To teoria polityczna powstała na przełomie XIX i XX wieku przypisująca warunkom geograficznym dominujący wpływ na zjawiska i procesy społeczno-polityczne zachodzące w danym środowisku geograficznym.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu geografii.
To metoda podejmowania decyzji w zgromadzeniu ludzkim w taki sposób, że każdy z uczestników tego zgromadzenia oddaje swój głos. Głosy są następnie obliczane i stanowią podstawę decyzji.
Głosowanie może mieć postać:
jawną – kiedy znany jest sposób, w jaki głosuje każdy z uczestników (np. przez podniesienie ręki lub kolejne zabranie głosu na zgromadzeniu),
tajną – kiedy to znana jest jedynie liczba głosów i wyniki, lecz nie jest możliwe ustalenie, kto głosował w jaki sposób (np.
Ilości Głosów w Radzie Unii Europejskiej w chwili obecnej (ważony sysem większościowy):
KrajGłosyPopulacja(w milionach)
Niemcy1082,0
Wielka Brytania1059,4
Francja1059,1
Włochy1057,7
Hiszpania839,4
Polska838,6
Holandia515,8
Grecja510,6
Czechy510,3
Belgia510,2
Węgry510,0
Portugalia59,9
Szwecja48,9
Austria48,1
Słowacja35,4
Dania35,3
Finlandia35,2
Irlandia33,7
Litwa33,7
Łotwa32,4
Słowenia32,0
Estonia31,4
Cypr20,8
Luksemburg20,4
Malta20,4
Razem głosów124
Głosy blokujące37
Kwalifikowana większość88
Głosowanie kwalifikowaną większością (GKW) jest procedurą głosowania używaną w Radzie Unii Europejskiej, w której trakcie każdy z krajów członkowskich dysponuje określoną ilością głosów; do podjęcia decyzji w GKW należy uzyskać około 71% głosów.
Osoba lub urząd reprezentujący państwa. W większości przypadków uprawnienia głowy państwa są ograniczone oraz czysto tytularne i honorowe. W niektórych państwach jednakże urząd ten posiada szerokie uprawnienia.
Hospitant w Niemczech osoba nie należąca do żadnej partii politycznej. Osoby te mogą jednak przystępować do dowolnie wybranej przez siebie frakcji parlamentarnej (do czego jest potrzebna zgoda organów frakcji), co w znacznym stopniu ułatwia sprawowanie przez nich mandatu, jako że członkom frakcji przysługują określone przywileje. W niektórych przypadkach hospitantów nie wlicza się jednak jako pełnowartościowych członków frakcji.
Zbiór wartości i zasad określających dany światopogląd. Jest to także usystematyzowany całokształt idei, poglądów na świat i życie społeczne, a także wartości i celów właściwy dla określonej części społeczeństwa czy grupy społecznej danego kierunku, prądu politycznego, ekonomicznego, a nawet artystycznego. Charakteryzuje się małą podatnością na innowacje. Zazwyczaj porusza tematy:
jednostki i jej roli w społeczeństwie,
sposobu funkcjonowania instytucji,
kwestii zmian obowiązującego porządku,
wolności,
odmienności,
sprawiedliwości społecznej.
To NIK, Trybunału Kosntytucyjnego lub sędzia Trybunału Stanu) nie podlega określonym przepisom, do przestrzegania których inne osoby są zobowiązane. Immunitet oznacza tym samym ograniczenie odpowiedzialności prawnej danej osoby z tytułu pełnienia przez nią określonej funkcji.
W doktrynie inicjatywy ustawodawczej. Zakaz ten trwa w trakcie oraz po ustaniu mandatu parlamentarzysty i nie może zostać uchylony.
To termin pochodzący z anglojęzycznej tradycji parlamentarnej. Oznacza on procedurę formalnego oskarżenia, o przestępstwa, osób mających immunitet i zajmujących wysokie stanowiska państwowe. Procedura impeachmentu wszczynana jest przez parlament lub inne ciała legislacyjne państwa.
Impeachment nie musi być równoważny z automatycznym odsunięciem ze stanowiska oskarżanej osoby, ani z odebraniem jej immunitetu.
Zaborcza polityka zagraniczna państwa polegająca na rozciąganiu władzy lub kontroli na inne kraje, za pośrednictwem bezpośrednich podbojów kolonialnych lub pośrednich metod kontroli politycznej, wojskowej lub ekonomicznej. .
Państwa macierzystego (tzw. metropolii) oraz kolonii, położonych zazwyczaj w różnych częściach świata.
Zobacz: hiszpańskie imperium kolonialne
portugalskie imperium kolonialne
brytyjskie imperium kolonialne
francuskie imperium kolonialne
Zobacz też: kolonializm, dekolonizacja. .