To jedna z nauk społecznych, zajmująca się polityką rozumianą jako całokształt działalności związanej z dążeniem do zdobycia, sprawowania i utrzymania władzy, teorią jej organizacji oraz funkcjami i charakterem państwa.
Anglosasi na określenie politologii używają terminu political science, a Francuzi - sciences politiques. Konferencja politologów w Paryżu (1948) pod egidą UNESCO zdecydowała o przyjęciu terminu nauka polityczna.
To potoczne określenie ministra, który nie kieruje działem administracji rządowej, wypełniając zadania określone przez Prezesa Rady Ministrów. W Polsce możliwość taką stwarza artykuł 146 ust. 2 Konstytucji. .
Forma strajku aktywnego polegająca na wykonywaniu przez pracowników obowiązków służbowych w sposób skrajnie drobiazgowy, co powoduje blokadę działania zakładu w sposób zbliżony do strajku pasywnego.
Ze względu na swój charakter ta forma strajku jest zwykle wykorzystywana przez pracowników służb publicznych, w których bierna forma strajku odbiłaby się na niezaangażowanych w konflikt obywatelach.
Część powierzchni Ziemi należąca do określonego państwa, ograniczona wytyczoną granicą państwową. Terytorium obejmuje zarówno ląd (z wodami wewnętrznymi), jak i przybrzeżne wyspy, enklawy lądowe, a także grunt pod ambasadami danego kraju. Za ruchomą część terytorium państwa uważa się statki morskie i pokłady samolotów. .
Cechy wyborów pięcioprzymiotnikowych:
zasada tajności - głosowanie przebiega w odseparowaniu, jest anonimowe, a karty do urn wrzuca się osobiście
zasada bezpośredniości - wyboru dokonuje sam wyborca (nie za pośrednictwem ciał [..]
Miasto na prawach państwa (często państwa stowarzyszeniowego). Były one powszechne w starożytności. Niezależne, jednak wiele z nich łączyło się w formalne lub nieformalne związki. Wiele historycznych wolnych miast i ich unii powstało przez walki (Mykeny; Rzym), a wiele jako pokojowe sojusze lub wzajemna ochrona (Związek Hanzeatycki; Związek Peloponeski).
W przeszłości najsłynniejszymi wolnymi miastami na ziemiach polskich były Gdańsk i Kraków.
Są to wybory, w trakcię których głosowania wybierają swych przedstawicieli w parlamencie. Zasadnicze znaczenie dla kształtu politycznego parlamentu ma ordynacja wyborcza, a więc zbiór przepisów określający sposób przeliczania głosów na mandaty przedstawicielskie.
W Polsce, gdzie parlament jest dwuizbowy i składa się z posłów oraz senatorów. Wybory te odbywają się co cztery lata chyba, że zostaną zarządzone wybory przedterminowe (co przewiduje konstytucja w szczególnych przypadkach).
W Polsce wybory:
członków organów stanowiących w jednostkach samorządu terytorialnego:
rad gmin,
rad powiatów,
sejmików województw
oraz, od 2002,
organów wykonawczych gmin - wójtów, burmistrzów, prezydentów miast.
W gminach liczących do 20. 000 mieszkańców wybory samorządowe odbywają się według ordynacji większościowej, w systemie większości względnej, natomiast w gminach liczących powyżej 20.
, przewrót, pucz próba lub sposób zdobycia władzy przez jednostkę, bądź grupę, najczęściej metodami siłowymi. Zamachy stanu szczególnie często były wykorzystywane przez hunty wojskowe i dyktatorów, posługujących się w celu przejęcia władzy wojskiem i policją. Zamach stanu można zorganizować także w demokracjach, np. Hitler doszedł do władzy wygrywając wybory, zastraszając obywateli terrorem bojówek.
(opinia społeczna) to ogół poglądów członków społeczeństwa lub jego znaczniejszych odłamów na sprawy stanowiące w danym momencie przedmiot ogólnego zainteresowania. Badaniem opinii publicznej zajmuje się statystycznych, zwłaszcza sondaży.
Zobacz też
przegląd zagadnień z zakresu badania opinii
CBOS
OBOP.
Typ zbiorowości cechujący się przestrzennym rozproszeniem oraz uczestnictwem w odbiorze tych samych treści kulturowych dzięki środkom masowego przekazu. Ze względu na możliwość powtórzenia identycznego komunikatu w mass-mediach, członkowie publiczności nie muszą uczestniczyć w tym samym czasie w ich przyjmowaniu. Osoby wchodzące w skład publiczności nie muszą znać się wzajemnie, choć mogą mieć poczucie przynależności do tej rozproszonej zbiorowości i identyfikować się z nią.
To urzędnik, który jest członkiem rządu i kieruje ministerstwem. Słowo minister pochodzi od łac. minister - sługa, pomocnik.
Minister jest naczelnym organem administracji państwowej. Kieruje wyodrębnionym działem lub działami administracji rządowej (dawniej mówiono o tzw. resorcie) lub jest tzw. ministrem bez teki. Wykonuje swoje zadania przy pomocy sekretarzy stanu i podsekretarzy stanu, oraz specjalnego urzędu: ministerstwa.