To ograniczenie prawa do wypowiedzi jednej osoby przez inną. Istnieje od zarania ludzkości.

(od łac. Caesar) suwerenny monarcha zazwyczaj o randze wyższej niż król. Termin "cesarz" pochodzi od przydomka (ostatniego członu nazwiska) rzymskiego Gajusza Juliusza Cezara. Pierwszym władcą, którego uznaje się za cesarza jest august (termin nieprzetłumaczalny, w przybliżeniu zainaugurowany, czyli zaaprobowany przez augurów na drodze auspicjów). Tytuł Cezar wziął się stąd, iż Oktawian August był adoptowanym synem Juliusza Cezara i tym samym dziedziczył jego nazwisko jako Gajusz Juliusz Cezar Oktawian (przed adopcją nazywał się Gajusz Oktawiusz).

Rodzaj struktury wojskowopółpaństwowej będącej w istocie formą istnienia Ordy, w której, ze względu na jej rozmiary pojawiają się już pewne stałe struktury dowodzenia i zarządzania. Słowo Chanat było stosowane głównie przez ordy mongolskie, podczas gdy ordy Tureckie nazwały tę samą strukturę kaganatem. Na czele chanatu/kaganatu stał zawsze chan/kagan, który posiadał absolutną władzę nad całą strukturą.

Poziom rozwoju społeczeństwa w danym okresie historycznym, który charakteryzuje się określonym poziomem kultury materialnej, stopniem opanowania środowiska naturalnego, nagromadzeniem instytucji społecznych. Stanowi ona najwyższy poziom organizacji społeczeństw, z którym jednostki identyfikują się. W skład cywilizacji wchodzą mniejsze jednostki np. : kultury narodowe, wspólnoty pierwotne czy inne grupy społeczne.

Ideologia odwołująca się do tezy, że Afrykanie i ich potomkowie górują genetycznie lub rasowo nad innymi. Prawdopodobnie pierwszym przykładem czarnej supremacji była religia Rastafarian, która została oparta na zasadach uznających wrodzoną niższość białej rasy i absolutną wyższość rasy czarnej. Ideologia ta, broniona przez takich kaznodziei jak konwertytów ze wszystkich ras.

W państwach demokratycznych określenie wolnej prasy (mediów masowych, środków masowej komunikacji, środków przekazu społecznego). Ustawiana jest w szeregu obok władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej, gdyż siła prasy jest tak wielka, że może kształtować społeczeństwa i politykę. Poza tym spełnia funkcję kontrolną poprzednich trzech władz, aby nie dochodziło do nadużyć i korupcji.

(prawo wybierania) prawo przysługujące obywatelom, które zapewnia im możliwość udziału w głosowaniu i oddania głosu na swojego kandydata do organów przedstawicielskich państwa.

Dyskusja o sformalizowanej formie, wymiana poglądów na dany temat, najczęściej w większym gronie osób, np. na zebraniu, posiedzeniu. .

Postulat zgłaszany przez antykomunistyczne ugrupowania polityczne w różnych krajach postkomunistycznych (posłów, sędziów itp. ) przez członków partii komunistycznych. Zobacz też: antykomunizm Link Bronisław Wildstein, [http://www. omp. org. pl/wild dekom tekst. htm "Całe zło lustracji"] - Fragment książki Dekomunizacja, której nie było, Ośrodek Myśli Politycznej i Księgarnia Akademicka, Kraków 2000.

(opinię publiczną poprzez działanie obliczone na łatwy efekt, poklask. Za demagogię uważane są kłamstwa, składanie popularnych i efektownych, ale nie dających się spełnić obietnic albo składanie obietnic bez intencji ich realizacji, schlebianie masom, szukanie kozła ofiarnego, stosowanie nielogicznych, ale przekonywujących argumentów. W okresie dochodzenia do władzy bolszewików (Rosja 1917 rok) skutecznie stosowana forma zjednywania sobie mas ludu.

Określenie używane w stosunku do państw zależnych od Związku Radzieckiego po II wojnie światowej. Oficjalnie władzę miał w nich sprawować lud, ale w rzeczywistości rządziła w sposób autorytarny lub totalitarny Polsce Kraje demokracji ludowej często nazywano demoludami. Termin "demokracja ludowa" był typowym dla komunistycznych propagandzistów zbitkiem słów (sama "demokracja" znaczy "rządy ludu", czyli "demokracja ludowa" to "ludowe rządy ludu").

, protestującej przeciw czemu opinii publicznej; publiczne okazywanie uczuć, postawy wobec czegoś lub kogoś przez jednostkę lub grupę. demonstracja.

Przymusowe represji. całych grup etnicznych może mieć charakter "czystki etnicznej", mającej na celu ujednolicenie narodowościowe (lub wyznaniowe) danego terytorium. Deportacja bywa również utożsamiana z zesłaniem. .

Przyjęta w Meksyku w 1930 roku, uznaje odmowę lub udzielenie uznania za interwencję niezgodną z suwerennością uznanego podmiotu prawa międzynarodowego. Sformułował ją minister spraw zagranicznych Meksyku Estrada. .

Ameryki Łacińskiej, wysunięta przez Ministra Spraw Zagranicznych Gwatemalą, Kostaryką, Nikaraguą i Salwadorem w 1907 r. Category:Prawo międzynarodowe.