Jest odłamem archeologii jako nauki, który wyodrębniony został na podstawie wykorzystywanych metod badawczych i środowiska badawczego. Do głównych stanowisk archeologii podwodnej zalicza się wszelkiego rodzaju zbiorniki wodne od jezior, źródeł i rzek, poprzez zatopione studnie, miasta, jaskiń, a nade wszystko morza i statków. Ze względu na duże zainteresowanie archeologów dwoma ostatnimi rodzajami zbiorników, archeologia podwodna często określana jest jako archeologia morska.

Urządzenie pneumatyczne mające za zadanie zredukować ciśnienie czynnika oddechowego w butli ze sprężonym gazem do ciśnienia środowiska (nurka. Zobacz też: akwalung.

(βάθος bathys głębia i σφαίρα sphaira - kula) - kulista statku, pozbawiona własnego napędu. Na dużych głębokościach, a także do specjalnych zastosowań wykorzystuje się wyposażony we własny napęd batyskaf. Batysferę zaprojektowali i skonstuowali William Beebe i Otis Barton w 1930 r. .

(gr. bathos głębokość i skaphos statek), jest to łódź podwodna z własnym napędem przeznaczoną do nurkowania głębinowego. Wynalazca batyskafu był Szwajcar Belgii, był to napędzany silnikiem elektrycznym 2 FNRS. Drugim batyskafem Piccarda było Trieste w Stanów Zjednoczonych. Ziemi - Głębi Challengera, znajdującego się w Rowie Mariańskim (głębokość - 10 912 metrów).

Dekompresja to proces usuwania gazów nagromadzonych w organizmie nurka podczas oddychania w warunkach podwyższonego ciśnienia. Gazem najczęściej używanym do oddychania pod wodą jest krwi nurka. Jeśli na skutek długiego lub głębokiego nurkowania we krwi nurka znajdzie się duża ilość azotu, bezpośrednie wynurzenie na powierzchnię może spowodować powstanie we krwi pęcherzyków azotu, które mogą spowodować zatory (tzw.

Opuszczana do zbiornika wodnego komora z wyrównywanym przez tłoczenie powietrza ciśnieniem, otwarta od dołu, służąca do transportu nurków na różne głębokości. Rodzajem dzwonu nurkowego jest okrętu podwodnego. Według legendy pierwowzorem dzwonu nurkowego było urządzenie, dzięki któremu Aleksander Wielki opuścił się na dno morza. Zobacz: nurkowanie, keson. .

Głębokościomierz przyrząd do pomiaru głębokości znurzenia obiektów w wodzie. Przykładowe głębokościomierze: kapilarny (tradycyjny, uwzgledniający ciśnienie otoczenia na powierzchni, nad wodą; wskazujący pod wodą tzw. głebokość teoretyczną wynikającą z różnicy ciśnień a nie wysokości słupa wody; wraz ze wzrostem głębokości zmniejsza się dokładność jego wskazań); sprężynowy (uwzglednia wyłącznie wysokość słupa wody); membranowy (j.

, to mieszanina gazów używana do oddychania w czasie nurkowania, stanowiąca alternatywę dla powietrza. Heliox składa się z dwóch gazów, narkozy azotowej. Istotną wadą helu jest wysoki skórę, przed czym chroni trimiksu.

, to mieszanina gazów używana do oddychania w czasie nurkowania, stanowiąca alternatywę dla powietrza. Hydrox składa się z dwóch gazów, wodoru oraz tlenu w różnych proporcjach, które dobierane są do konkretnego nurkowania. Mieszaninę tą, podobnie jak heliox, trimix i neox, stosuje się w nurkowaniach głębokich. Dzięki wyeliminowaniu azotu nie występuje narkoza azotowa. Ze względu na wybuchowość mieszanin wodoru i tlenu, stężenie tlenu w hydroksie nie może przekraczać 4%.

(żelbetowa, z której po zatopieniu (np. w rzece) dnem do góry usuwa się wodę za pomocą sprężonego powietrza, połączony z atmosferą śluzą powietrzną, służy do prowadzenia w nim prac hydrotechnicznych na dnie zbiorników wodnych. .

, to mieszanina gazów używana do oddychania w czasie nurkowania, stanowiąca alternatywę dla powietrza. Neox składa się z narkozy azotowej. Neox posiada jednak poważną wadę jaką jest możliwość rozwarstwienia składników mieszaniny, tj. oddzielenia się tlenu od neonu. W praktyce gaz ten używany jest jako dodatkowy w czasie głębokich nurkowań wymagających komunikacji głosowej, ponieważ pozwala na pracę strun głosowych nawet pod ciśnieniem występującym na dużych głębokościach.

, to mieszanina gazów używana do oddychania w czasie nurkowania, stanowiąca alternatywę dla powietrza. Trimix składa się z trzech gazów, narkozy azotowej.

, to mieszanina gazów używana do oddychania w czasie nurkowania, stanowiąca alternatywę dla powietrza. Nitrox składa się z tych samych gazów co powietrze, jednak w innych proporcjach: zawiera mniej azotu, a więcej tlenu. Proporcje te dobierane są do konkretnego nurkowania. W zależności od zawartości tlenu mieszaninę oznacza się jako EANXX, gdzie EAN to skrót od angielskich słów ,,enriched air nitrox", a XX to procentowa zawartość tlenu (np.