Mielnik

Mielnik. Wzmianki historyczne o Mielniku sięgają XI wieku. Mielnik zlokalizowany był przy dwóch znanych szlakach handlowych, Bugu niegdyś łączącego Gdański z Lwówem oraz drogą wiodącą z Wilna do Krakowa. Od XI do XII wieku Mielnik stanowił własność rosyjskiego księcia Daniela Szwarno. W 1240 roku Tatarzy zniszczyli i ograbili Mielnik, a książęta teutońscy splądrowali okolice Mielnika w 1378 roku. W 1440 roku Mielnik otrzymał prawa miejskie. W XVI wieku Mielnik posiadał już dwie cerkwie prawosławne i dwa kościoły rzymsko-katolickie. W tym okresie Mielnik stał się częścią Państwa Polskiego, rozpoczęto eksploatację złóż kredy, w regionie funkcjonowało 20 sklepów i 5 młynów. Podczas Potopu Szwedzkiego w 1655 roku Mielnik został ponownie zniszczony i utracił 480 mieszkańców. W związku z wybudowaniem nowego mostu na rzece Bug w pobliżu miasta Siemiatycze Region Mielnik zaczął się przeobrażać z ośrodka handlowego w teren rolniczy, na którym eksploatowano również złoża kredy. Pod koniec XVIII wieku Mielnik znalazł się ponownie pod panowaniem władz rosyjskich. W 1919 roku na mocy porozumienia zawartego pomiędzy Niemcami, Rosją i Polską tereny wschodnie, w tym Mielnik wróciły pod rządy Polski. W 1918 rejon Mielnika liczył 2639 osób, a do 1950 roku liczba ludności spadła do 826 osób.

Obecnie do zabytków gminy Mielnik należą:

• kurhany w Maćkowiczach, Osłowie
• grodziska w Mielniku z XI w. i Niemirowie z XII w.
• historyczno-urbanistyczne układy przestrzenne Mielnika, Niemirowa
• kościół drewniany w Tokarach z 1935 r.
• kościół w Mielniku z 1913 r.
• cerkiew drewniana w Tokarach z 1912 r.
• bożnica żydowska z I poł. XIX w. w Mielniku (obecnie własność prywatna mieszcząca Galerię Klub "Vava")
• cerkiew w Mielniku z 1825 r.
• ruiny kościoła zamkowego z pocz. XV w.
• cerkiew cmentarna w Mielniku z 1777 r. (drewniana)
• kościół w Niemirowie z lat 1780 - 1790.

@

Mielnik

Urząd Gminy Mielnik