Lista marszałków Francji:
1185 Albéric Clément (zm. 1191), Seigneur de Mez, pierwszy Marszałek Francji,
ok. 1192 - Guillaume de Bournel
1202 - Nivelon dArras
ok. 1204 - Henri I. Clément (zm. 1214), Seigneur de Mez
1214 - Jean Clément (1198-1261), Seigneur de Mez
1237 - Ferry Pasté (zm. 1247)
1247 - Jean de Beaumont (zm. 1257)
1257 - Gauthier III. de Nemours (zm. 1270)
1261 - Henri II.
Claude Louis Hector de Villars (ur. Ludwika XIV, Marszałek Francji.
Syn dyplomaty, wstąpił do armii w 1671 i wziął udział w wojnie 1672-1678. Karierę militarną rozpoczął w lekkiej jeździe i w 1674 osiągnął rangę pułkownika w pułku rajtarów. Służył pod rozkazami najwybitniejszych wodzów, min. Turenne’a, Conde’a i Luxembourga, wyróżniając się odwagą i męstwem.
(Ferdinand Foch) (ur. francuski.
Będąc w czasie pierwszej wojny światowej zwolennikiem działań ofensywnych, sprawił, że wielu żołnierzy z jego dwudziestego korpusu zginęło w sierpniu Francji w rozmowach dotyczących zawieszenia broni w listopadzie 1918 roku.
Ferdynand Foch otrzymał w marszałka Polski oraz posiadał również tytuł marszałka Wielkiej Brytanii. Odznaczony Krzyżem Wielkim (I klasy) Orderu Virtuti Militari.
(17671815), marszałek francuski, król Neapolu 1808-1814, mąż Karoliny Bonaparte; jeden z najbardziej brawurowych oficerów napoleońskich, 1808 dowódca w Hiszpanii, 1812-1813 kawalerii Wielkiej Armii.
W 1814 opuścił Napoleona i uzyskał od jego przeciwników gwarancję utrzymania swojego tronu.
Podczas Stu dni znowu przeszedł na stronę Napoleona, po jego klęsce zbiegł na Korsykę. Starał się
odzyskać królestwo pod hasłem zjednoczenia Włoch, został jednak pojmany w Kalabrii, skazany na śmierć i rozstrzelany.
Józef Antoni Poniatowski (7 maja 1763 Wiedeń 19 października 1813 pod Lipskiem), książę, polski generał dywizji, minister wojny i wódz naczelny, marszałek Francji.
Syn Andrzeja Poniatowskiego i Teresy z książąt Kinskych. Wychowany w Wiedniu i Pradze, jednak dzięki opiece wuja, króla polskiego, uniknął wynarodowienia. Jak ojciec, wstąpił do wojska austriackiego i doszedł w nim do stopnia pułkownika.
, nazwisko rodowe Jean Baptiste Bernadotte, później Jean Baptiste Jules Bernadotte (ur. Szwecji i Norwegii.
Wywodził się z drobnej burżuazji. Był synem prokuratora z Pau. Swą karierę wojskową rozpoczął już w armii królewskiej (był sierżantem). Jego kariera rozwijała się wojsku rewolucyjnym. Bernadotte będąc porucznikiem awansował od razu do stopnia szefa batalionu.
Jego żoną była Desirée Clary, która była uważana przez pewien czas za narzeczoną Napoleona Bonapartego.
, zwany Kondeuszem Wielkim (ur. Francji, jeden z największych dowódców wojskowych w historii.
Ludwik II Kondeusz był synem Henryka II Burbona, księcia de Condé i Karoliny Małgorzaty de Montmorency. Jako chłopiec pobierał nauki w kolegium Jezuitów w Burgundii. Jako młodzieniec brał też udział w kilku kampaniach wojennych na północy Francji w latach 1640 i 1641.
W wieku dwudziestu lat młody Kondeusz, książę dEnghien (tytuł, który przysługiwał mu za życia jego ojca), zmuszony został do poślubienia trzynastoletniej siostrzenicy kardynała Richelieu.
(ur. Francji, jeden z najwybitniejszych dowódców Napoleona.
Wywodził się z drobnej szlachty francuskiej osiadłej w departamencie Yonne. Swą karierę wojskową rozpoczął już w armii królewskiej. Był podporucznikiem. Jego kariera rozwijała się wojsku rewolucyjnym Carnota. Davout będąc szefem brygady awansował od razu do stopnia generała brygady. Miał wówczas zaledwie 24 lata.