Językoznawcy

Adam Antoni Kryński (Łukowie językoznawca polski. Biografia Kryński kształcił się w Warszawie w gimnazjum; od r. Akademii Umiejętności w Krakowie, a w 1889 członkiem korespondentem Akademii.

(ur. Częstochowie, twórca haseł objaśniających znaczenie wyrazów do "Słownika Wyrazów Obcych" Słownika etymologicznego języka polskiego" PWN, którego pierwsze dwa tomy wydano w 2000 r. (trzeci prawdopodobnie już nie wyjdzie z powodu postępującej choroby autora). Zobacz też: etymologia. .

(ur. 1885, zm. 1927) indianista i językoznawca, od 1916 prof. Uniwersytetów Jagiellońskiego oraz Lwowskiego. Autor pierwszego polskiego podręcznika sanskrytu (1932). Prof. Gawroński był jednym z największych poliglotów w Polsce, z całą pewnością znał 60 języków. Jednak współcześni mu naukowcy i przyjaciele twierdzili, że znał ich o wiele więcej. Kiedyś na uporczywe nagabywania znajomych powiedział: "mówię i piszę w 40 językach, rozumiem zaś i czytam w około 100".

, urodzona w 1938 w Polsce, językoznawca. Od 1972 roku na stałe w Australii. Obecnie pracuje w semantyki, pragmatyki i językoznawstwa międzykulturowego. Jest twórcą naturalnego metajęzyka semantycznego.

August Wilhelm von Schlegel (Friedricha Schlegela. W latach Jenie. Wraz z bratem stworzył pierwszą szkołę romantyzmu. Był jednym z twórców filologii indyjskiej. Prowadził w Niemczech jako pierwszy wykłady klasyfikacją języków. Podzielił je na 3 zasadnicze grupy: języki izolacyjne języki aglutynacyjne języki fleksyjne Wydał indyjskie epopeje Bhagavadgitę i Ramajanę. Napisał też Observation sur la langue et la littérature provançale (Paryż 1814).

(?herbu Ajchigier biegły lingwista krakowski. Bratanek Zybulta, który przybył do Polski za Zygmunta I z Niemiec. Zobacz też Ajchigierowie.

(urodzony 24 kwietnia hipotezy Sapira-Whorfa. Urodził się w Winthrop w stanie Massachusetts. Jego ojciec, Harry Church Whorf, był fotografem, scenografem i dramaturgiem. W 1918 roku Whorf ukończył wydział inżynierii chemicznej Massachusetts Institute of Technology, po czym rozpoczął pracę jako inspektor do spraw pożarnictwa w firmie ubezpieczeniowej. W 1920 roku ożenił się z Celią Inez Peckham, z którą miał troje dzieci.

Jenie) wybitny językoznawca niemiecki, jeden z twórców szkoły młodogramatyków, siostrzeniec polityka Rudolfa von Delbrücka. W latach Jenie. Położył wybitne zasługi na polu gramatyki porównawczej, pionier w tej dziedzinie, badał w szczególności składnię - porównawczo i historycznie. Wydał Syntaktische Forschungen (5 tomów, F. K. Brugmannem (opracował składnię - tomy III-V języków indoeuropejskich (Einleitung in das Studium der indogermanische Sprachen).

(ur. lingwista brytyjski. Wraz z I. A. Richardsem, Ogden jest autorem The Meaning of Meaning (London, Routledge & Kegan Paul, antropologii i filozofii, i jest uznawane za podstawę późniejszego projektu Ogdena. W roku języka angielskiego, zawierającą około 850 słów, realizując w ten sposób marzenia lingwistów i filozofów dotyczące "uniwersalnego jezyka" (vide: esperanto). Ogden jest również znany jako tłumacz: w Frankiem Ramseyem, zaproponował angielską wersję Traktatu logiczno-filozoficznego Ludwiga Wittgensteina.

(אליעזר בן־יהודה), ur. języka hebrajskiego. Urodzony na Litwie, ben Jehuda wyemigrował do Palestyny w roku syjonizmowi. Zachęcony hasłami głoszącymi odrzucenie diasporycznego stylu życia i budowę nowoczesnego żydowskiego społeczeństwa, rozpoczął prace nad odnową używanego jedynie w modlitwie języka hebrajskiego, który miałby zastąpić Żydów. Praca nad modernizacją polegała przede wszystkim na ujednoliceniu i uproszczeniu zasad gramatycznych oraz utworzeniu nowych słów.

(15 listopada 1867 Świebodzice 31 marca 1930), wybitny poliglota, syn mistrza murarskiego. W wieku 7 lat jako samouk nauczył się języka francuskiego. Zdając maturę w wieku 17 lat władał biegle 12 językami. Po krótkich studiach teologicznych zmienił kierunek na udaru mózgu znając ok. 90 języków. Pochowany na cmentarzu Suedwest-Friedhof w Berlinie. Nie pozostawił nic trwałego ze swoich uzdolnień, dziś dla wielu praktycznie nieznany.

(ur. 3 października 1898 w Wieselburg, Niederösterreich, zm. 29 marca 1977) - austriacki uczony-leksykograf, twórca nauki o terminologii jako niezależnej dyscypliny, zawartej w pracy "Einführung in die allgemeine Terminologielehre und terminographische Lexikographie". Studiował na Politechnice Berlińskiej, pracując jednocześnie w Siemens-Schuckert-Werken, w Stuttgarcie, w latach 30. został profesorem uniwersyteckim, w uznaniu prac terminologicznych na rzecz ISA, a potem Wiedniu.

(urodzony Genewie zmarł szwajcarski. Określił język jako stały zbiór norm społecznych, umożliwiających porozumiewanie się. Podobnie jak Jan Niecisław Baudouin de Courtenay odróżniał język jako system zasad od mówienia, które jest indywidualną realizacją tegoż systemu. De Saussure ukuł termin językoznawstwa diachronicznego dla badań historycznych nad językiem i językoznawstwa synchronicznego, opisującego stan języka w danym momencie.

(urodzony kultury i języków Indian Ameryki Północnej. Prekursor strukturalizmu amerykańskiego w językoznawstwie. Do jego uczniów zalicza się przyrody. Napisał między innymi: Handbook of American Indian Languages (Washington 1911). Zobacz też: antropologia kulturowa, etnolingwistyka, języki amerindiańskie. .

(sanskrytu. Był jednym z twórców językoznawstwa historyczno-porównawczego. Badał strukturę gramatyczną języków indoeuropejskich. Napisał między innymi: Über das Conjugationssystem der Sanskritsprache in Vergleichung mit jenem der griechischen, lateinischen, persischen und germanischen Sprache (O systemie koniugacji sanskrytu w porównaniu z greką, łaciną, perskim i germańskim językiem), wydaną we Franfurcie w 1816.