, z hiszpańskiego Conquistador oznaczającego Zdobywcę.
hiszpańską władzą Ameryki między piętnastym i siedemnastym wiekiem.
Uczestnik konkwisty.
Konkwistadorów popychała do działania głównie żądza bogactwa.
Najbardziej znanym konkwistadorem był Ferdynand Cortez, który w XVI w. podbił Królestwo Azteków. .
Kosz obóz tatarski, do którego czambuły odsyłały zdobyty w czasie najazdów jasyr i łupy.
Póżniej także przyjęta przez Kozaków Zaporoskich nazwa dla określenia obozu warownego, zakładanego w trakcie wypraw wojennych. .
Kozacy
Organizacja Wojskowa
Pułk kozacki w 1610 roku liczył 2,000 ludzi dzielił się na 4 roty, po 500 kozaków w kazdej. Te znowu dzieliły się na setki, a setki na kurenie czyli rzędy. Na czele pułku stał pułkownik, a podnim w sztabie oboźny i pisarz. Przełożonymi nad rotami byli porucznicy, nad 250 ludźmi asaułowie, nad setkami setnicy, a nad kureniami atamanowie. Znajdowało się oprócz tego w pułku: 4 chorażych, 4 trebaczy i 4 bębniaczy, a więc po jednym na 500 i 4 słuzków poza szeregowych.
Pod koniec lat 20. XX wieku zrodził sie w Europie trend do tworzenia różnych organizacji militarnych i pomocniczych. W Polsce powstała m. in. idea powołania kawalerii ochotniczej.
Pierwszy szwadron Krakusów został zorganizowany w końmi)przeszkoleni w ramach Przysposobienia Wojskowego. Funkcje pełnili podoficerowie kawalerii. Władze II Rzeczpospolitej uznały, że formacja ta może być przydatna w koncepcjach obronnych i zaczęły organizować w całym kraju oddziały Krakusów na zasadzie konnego Przysposobienia Wojskowego.
To niemiecki korpus lotniczy wspierający wojska nacjonalistyczne podczas hiszpańskiej wojny domowej.
Utworzony został formalnie 7 listopada 1936 roku jako odpowiedź na prośbę gen. Francisco Franco y Bahamonde, głównodowodzącego wojsk rebelianckich walczących z siłami republikańskimi w Hiszpanii.
Obejmował zarówno fomacje lotnicze (jednostki myśliwskie, bombowe, rozpoznawcze, morskie i eksperymentalne), jak i lądowe (oddziały artylerii przeciwlotniczej, łączności, wojsk pancernych i inne).
Systemy rzymskich umocnień granicznych wznoszonych na krańcach imperium szczególnie narażonych na najazdy. Także granica między działkami ziemi, winnicami, polami wyznaczana przez miedzę lub inne oddzielające struktury.
System tych umocnień swoją rolę spełniał głównie w wiekach I-IV, miejscami także w V wieku. Oparty o naturalne przeszkody: wielkie rzeki jak Ren czy Dunaj - broniony był przez umocnione castra stacjonujących w pobliżu legionów w sile od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy mieczy.
Definicja
to ostatnia faza gwałtownego ataku jazdy.
Inne znaczenia
#W przenośni - gwałtowny i szybki atak np. byka, niszczycieli, samolotów itp.
#Dawna nazwa stopnia wojskowego.
Polskie szarże
szwoleżerów
II Brygady Legionów
1920
29 maja szarża pod Wołodarką
31 sierpnia bitwa pod Komarowem - największa bitwa konnicy po 1813 (6/20 pułków)
kampania wrześniowa 1939
1 września
plutonie z 3.
Elitarna jednostka armii tebańskiej. Według przekazów hoplitów, mężczyzn i młodzieńców, połączonych w pary, którzy byli dla siebie towarzyszami broni i kochankami. Hufiec powołał do życia Choroneą, gdy zostali wybici przez macedończyków. Pod Cheroneą zginęło 254 hoplitów, których pochowano w siedmiu rzędach mogił. Nad grobami wzniesiono marmurowy pomnik Lwa Cheronejskiego, odrestaurowany w XIX wieku po zniszczeniach.
Wojownik walczący konno lub pieszo posiadający specjalny status społeczny, którego postępowanie opierało się na specjalnym etosie ( herbu), zobowiązany w zamian do pełnienia służby wojskowej; za ramy czasowe epoki rycerskiej w Europie historycy na ogół przyjmują okres pomiędzy wiekiem X a XV, w późniejszych czasach posługiwanie się określeniem rycerz (rycerski) ma już raczej charakter symboliczny; szlachcic, żołnierz stanu rycerskiego.