Historia wojskowości

1 pułk strzelców konnych polski kawalerii.

I apel poległych w 2005 roku pod pomnikiem 15. pułku 2005. W poczcie oryginalny sztandar 15. pułku em 15. pułku, buńczukiem i proporcem Historia i tradycja 15. pułk ułanów po raz pierwszy pojawił się w składzie wojsk Księstwa Warszawskiego. Następnie w powstaniu listopadowym uczestniczył w walkach Pułk Jazdy Poznańskiej składający się z ochotników pochodzących z ziem zaboru pruskiego.

(od francuskiego alliance sojusz) to termin oznaczający sojuszników, sprzymierzeńców.

(fr. arquebusier) jeździec uzbrojony w broń palną - arkebuz. Formacje arkebuzerów występowały w wojskach XVI i XVII-wiecznych. Arkebuzeria była rodzajem lekkiej konnicy. Arkebuzerzy początkowo nosili szablę. Strzelali z konia, co wymagało od nich olbrzymiej zręczności. Zobacz też: rajtar, dragon. .

Największe triumfy święciła od XI do połowy VII w. p. n. e. Była wówczas najnowocześniejszą i najsprawniejszą siłą zbrojną na świecie. Skład Pierwotnie armię asyryjską, poza gwardią królewską, stanowiło pospolite ruszenie zaprawionego w boju chłopstwa. Tworzyło ono zastępy lekkozbrojnej piechoty oraz oddziały odpowiedzialne za robienie wyłomów w murach atakowanych miast.

Armia cesarstwa rzymskiego Podstawową jednostką wojskową sił cesarstwa rzymskiego był legion. Legion rzymski liczył od 4000 do 5000 żołnierzy. Dodatkowo w skład legionu wchodziło około 500 - 1000 żołnierzy pomocniczych (obcych) składających się z żołnierzy nie będących obywatelami Rzymu. Legion składał się z kohort i centurii. Typowy legion liczył 10 kohort. Każda kohorta liczyła 6 centurii, z wyjątkiem pierwszej, gdzie było 5 centurii podwójnych.

Kozacki przywódca sprawujący funkcje wojskowe lub administracyjne. Zobacz też: hetman.

(niem. Bärenmütze niedźwiedzia czapka) - wojskowe nakrycie głowy w kształcie wysokiej czapki, najczęściej zrobione z lub przynajmniej pokryte niedźwiedzią skórą w oryginalnym kolorze. Bermyca była używana w armiach praktycznie wszystkich państw przełomu żołnierze oddziałów wyborowych - grenadierzy i strzelcy konni. Bermyce przybierały różne kształty. Różniły się wysokością.

, Artur Grottger to wojska carskiego. Branka młodych polskich mężczyzn do wojska carskiego w nocy z 14 na 15 stycznia 1863 w Warszawie odbyła się na podstawie imiennych list, nie jak zwykle poprzez losowanie. Uważa się, że był to pomysł Aleksandra Wielopolskiego. Branka przyspieszyła wybuch powstania styczniowego. Mimo, że brankę utrzymywano w tajemnicy, część młodzieży opuściła Warszawę i sformowała pierwsze oddziały.

Centuria (łac. ) była najmniejszą jednostką operacyjną armii rzymskiej. Liczyła stu piechurów działających pod wodzą setnika (łac. centurio). Dwie centurie tworzyły manipuł. Zobacz też: starożytny Rzym, limes, legion. .

Centurion w antycznym Rzymie miał dwa znaczenia: w znaczeniu wojskowym – niższy oficer, dowódca centurii, najmniejszej jednostki taktycznej republiki centuriona wybierali żołnierze, a w czasach cesarstwa mianowany był przez legata. Najczęściej centurionami zostawali najbardziej doświadczeni i zasłużeni żołnierze w legionie. Centurioni również byli zhierarchizowani w zależności od tego, którą dowodzili centurią w legionie – centurion pierwszej centurii z prawego skrzydła dowodził w walce całym manipułem – był to tzw.

Chorągiew podstawowa jednostka organizacyjna jazdy rycerskiej o różnej liczebności w dawnej Polsce. W Polsce istniały chorągwie: rodowe - rycerze jednego rodu, ziemskie - rycerstwo z jednej ziemi, nadworne. Od połowy XV w. do połowy XVIII w. formowano chorągwie systemem zaciągu towarzyskiego, z których powstawały chorągwie: husarskie, pancerne, lekkie, tatarskie, wołoskie;.

Została sformowana Zygmunta Podhorskiego w Puszczy Białowieskiej. Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. bryg. Franciszkowi Kleebergowi. W jej składzie walczyła do 5 października 1939.

Batalionu im. Dąbrowskiego. Napis w prawym górnym rogu po hiszpańsku:Za Waszą Wolność i Naszą Dąbrowszczacy – przyjęta w historiografii polskiej nazwa grupy polskich uczestników wojny domowej w Hiszpanii w latach brygad międzynarodowych po stronie wojsk republikańskich przeciwko wojskom gen. Francisco Franco. W hiszpańskiej wojnie domowej w latach 1936 – 1939 walczyło ok. 5100 Polaków.

Falanga zwarta formacja bojowa greckiej, a potem macedońskiej i hellenistycznej piechoty. Falangę typu greckiego tworzyli hoplici ustawieni w 8-16 szeregach jeden za drugim. Gdy zginął hoplita z pierwszego szeregu, na jego miejsce wchodził żołnierz z drugiego. Falanga najczęściej przystępowała do bitwy w szyku zamkniętym, gdzie każdy z hoplitów osłaniał lewą połową swojej tarczy (tzw.