(składni. Na przykład: Zginął piesek z zakręconym ogonkiem, do którego była bardzo przywiązana jego właścicielka. gdzie ze składni wynikać może, że właścicielka była przywiązana do ogonka, choć chodzi oczywiście o przywiązanie do psa. Poszukiwanie źródeł zakazu zabijania może wytłumaczyć, na czym polega jego zło. słowo "jego" odnosić się może w tym zdaniu do "odszukania", "zakazu" oraz "zabijania" - powinno zaś jednoznacznie odnosić się do słowa "zakaz".

To nazwa części mowy przedstawiającej dziejące się czynności oraz niektóre stany i tworzącej w zdaniu orzeczenie. Spotykamy dwa rodzaje czynności i stanów. Do ich oznaczenia używamy różnych czasowników: niedokonanych np uczyć się, pracować, myć dokonane np nauczyć się, napracować, umyć Występują również czasowniki jednokrotne np chodzić, czytać spać. Odmienia się (koniuguje) przez czasy, tryby, aspekty, strony, liczby, osoby i rodzaje.

Dopełnienie to część zdania oznaczająca pasywny przedmiot czynności wyrażonej stronie czynnej.

(dawniej: "głosownia") jeden z działów lingwistyki zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocą narządów mowy; to tzw. fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych - fonetyka akustyczna) ich odbierania (fonetyka audytywna), reakcji, jakie owe głoski wywołują w psychice człowieka (psychofonetyka).

To forma gramatyczna słowa, której zwykle używa się w słownikach.

(z greki) jest to nauka, której przedmiotem jest opis języka. W zakres gramatyki wchodzą: fonetyka, morfologia, składnia, leksykologia i semantyka. Zobacz też: Część mowy Egzocentryzm Endocentryzm Rozbiór gramatyczny Rozbiór logiczny Zdanie Gramatyka komunikacyjna Gramatyka synchroniczna Gramatyka diachroniczna Gramatyka opisowa Gramatyka normatywna Gramatyka teoretyczna Gramatyka stosowana Gramatyka praktyczna Gramatyka kontrastywna.

Nauka o słownictwie, o zasobie wyrazów i związków wyrazowych. Cele leksykologii: #ustalenie stosunków semantycznych pomiędzy leksemami #opis własnosci kolokacyjnych osi syntagmatycznej #opis frazeologizmów i idiomów #rozwarstwienie stylistyczne słownictwa w aspekcie strukturalnym i socjolingwistycznym.

To szereg form fleksyjnych, tj. przypadków w deklinacji i osób w koniugacji, oznaczających jeden przedmiot bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), czy gatunek (np. pies szczeka), czy też zbiorowość (np. armia walczy). Nieliczne rzeczowniki mają tylko formy liczby pojedynczej. Są to niektóre nazwy własne (np. Wisła, Bałtyk), większość rzeczowników będących nazwami materiałów (np.

Część zdania odpowiadająca na pytanie "pod jakim warunkiem". Np. Wyjdę na rower, jeśli przestanie padać. W tym zdaniu to, co po przecinku jest zdaniem okolicznikowym warunku. .

Podmiot to stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem. Przykłady: Kot pije mleko - kot jest podmiotem i oznacza wykonawcę czynności; Kot rośnie - kot jest podmiotem i oznacza obiekt podlegający procesowi wzrostu; Kot leży - kot jest podmiotem i oznacza obiekt znajdujący się w "stanie leżenia".

Strona kategoria gramatyczna właściwa czasownikowi, wyrażająca stosunek między czynnością oznaczaną przez ten czasownik a gramatycznym podmiotem i gramatycznym dopełnieniem. W języku polskim wyróżnia się trzy strony: # strona czynna: podmiot jest wykonawcą czynności, dopełnienie jest odbiorcą czynności. Przykład: Kot liże psa. # strona bierna: podmiot jest odbiorcą czynności, dopełnienie jest wykonawcą czynności.

To orzeczenia, np. "Przelot samolotu nad oceanem". .

Zobacz: Strona (gramatyka)

To dyscyplina badająca relacje pomiędzy znakami a przedmiotami, do których się one odnoszą. Semantyka zajmuje się badaniem znaczenia słów, czyli interpretacją znaków oraz interpretacją zdań i wyrażeń języka. Semantyka logiczna (nazywana też czasem teorią modeli) bada języki sztuczne, gdzie badany język nazywany językiem przedmiotowym jest interpretowany za pomocą metajęzyka.

(Subject Object Verb) to skrót oznaczający typ zdania w którym dopełnieniem a języka w którym takie zdania są dominujące. Jest to jeden z dwóch najpopularniejszych typów obok SVO. Przykładowe języki SOV to m. in: łacina, japoński, koreański, ajnuski, abazyński, tamilski, tybetański, perski, turecki, baskijski, pranordyjski czy keczua.