(szkoła milezyjska, szkoła jońska) - archaiczny, naiwny grecki materializm żywiołowy zapoczątkowany przez Talesa z Miletu około VI-IV wieku p. n. e. ; pierwsze niemitologiczne, racjonalne próby wyjaśnienia natury (physis), będące punktem wyjścia dla rozwoju filozofii i nauki europejskiej. #W ontologii reprezentowali monizm materialistyczny Świat ma jednorodną, materialną strukturę, jest zbiorem konkretnych ciał.

(heb. קבלה tradycja) to nurt filozoficzno-religijny wywodzący się z judaizmu. Kabaliści wierzą, że posiedli tajemną wiedzę o wszechmocnym, bożym dziele stwarzania świata oraz roli człowieka w tym dziele. Historia Niektórzy religioznawcy ograniczają znaczenie słowa Kabała wyłącznie do mistycznych systemów religijnych powstałych po XII wieku. Inni specjaliści sądzą, że ten podział jest sztuczny.

Z łaciny casus oznacza przypadek. Znaczenie potoczne Potocznie kazuistyka to rozumowanie sofistyczne, słuszne tylko pozornie, bardzo naciągane, "z hakiem". Kazuistyką nazywa się też czasami (najczęściej w medycynie, choć nie tylko) omówienie jakiegoś problemu przy użyciu szczegółowych przykładów, np. istnieje książka Jerzego Sochy i Jóżefa Ryżko pod tytułem "Kazuistyka Gastroenterologiczna U Dzieci", albo książka pana Krzyżowskiego pt.

Komunitarianizm nurt we współczesnej filozofii polityki, podkreślający ważność i wartość wspólnot w społecznym życiu człowieka. Narodził się jako odpowiedź na narastającą niechęć i kryzys radykalnego indywidualizmu, postulowanego w rozwiniętych krajach kapitalistycznych zgodnie z ortodoksyjnymi tendencjami liberalnymi. Komunitaryzm narodził się i jest popularny (głównie jako model metodologiczny) w Stanach Zjednoczonych, osiągnął pewne wpływy także wśród myślicieli europejskich.

Nurt radykalnej ideologii społecznej rozwijający się w XVI-XVIII wieku, postulujący zastąpienie kapitalizmu ustrojem społecznym opartym na zasadach powszechnmego egalitaryzmu.

Jako nauka jest często uważana za dział astrofizyki (niekiedy astronomii). wszechświata, jego kształta i jego ewolucji do największych skali możliwe, do horyzontu cząstek.

Powstała około roku Moritza Schlicka na uniwersytecie w Wiedniu Katedry Filozofii i Historii Nauk Indukcyjnych. W jej skład wchodzili tacy uczeni jak wspomniany Schlick, szkoły lwowsko-warszawskiej: pozytywizmu logicznego miał Karl Popper. Po przybyciu Carnapa, uważanego często za najwybitniejszego w tym gronie filozofa, Koło Wiedeńskie zostało skompletowane. W opublikowanym w 1929 r.

(=Neokrytycyzm) był ruchem filozoficznym, obok szkoły marburskiej i szkoły badeńskiej, w obrębie neokantyzmu.

(=Neokrytycyzm) był ruchem filozoficznym, obok szkoły marburskiej i szkoły badeńskiej, w obrębie neokantyzmu.

Filozoficzne wydawane przez Polską Akademię Umiejętności w Krakowie od 1923 do 1950; zlikwidowane przez władze. Publikował informacje o ruchu filozoficznym w Polsce i na świecie, przeglądy piśmiennictwa i sprawozdania z kongresów. Wieloletnim redaktorem naczelnym był Władysław Heinrich, stałym zaś współpracownikiem m. in. Zygmunt Zawirski. W roku Uniwersytetu Jagiellońskiego z zachowaniem ciągłości numeracji (tom 20, zeszyt 1-2).

Chińska szkoła filozoficzna przeciwstawiająca się państwa, panującej dynastii oraz armii. Legiści głosili pragmatyczną zasadę przestrzegania wszystkich jasno napisanych i ogłoszonych publicznie praw wydanych przez prawowitego władcę, niezależnie od ich moralnego znaczenia. W obliczu prawa wszyscy powinni być równi. W celu ich egzekwowania postulowali wprowadzenie rygorystycznego systemu kar i nagród.

Lewiatan wydane w Thomasa Hobbesa, stanowiące wyczerpującą prezentację jego filozofii oraz propozycję teorii poznania, prawa, polityki i teologii.

To nazwa rodzaju nieformalnego ruchu społeczno-politycznego działajacego w Francji. Pierwotnie libertynami nazywano odłam anabaptystów holenderskich, który odrzucił niektóre normy obyczajowe swoich czasów, uważając je za niezgodne z Biblią. Holenderscy libertyni głosili powrót do nautry, polegający m. in. na bardziej swobodnym podejściu do spraw seksu i nagości. W Wielką Brytanię, Austrię a nawet Rosję.

To dział filozofii i jednocześnie matematyki zajmujący się analizą elementarnych zasad poprawnego rozumowania. Logika (zarówno matematyczna, jak i filozoficzna) nie analizuje zawartości merytorycznej badanych zdań, lecz tylko bada czy są one poprawnie skonstruowane z czysto formalnego punktu widzenia. Logika filozoficzna analizuje wszelkie wypowiedzi pod kątem ich struktury, starając się je klasyfikować oraz znajdować ogólne zasady prawidłowych między nimi relacji.

To ogólna nazwa systemów filozoficznych twierdzących, że jedynym realnym bytem jest świat materialny, zaś wszelkie idee są tylko wytworem psychiki człowieka. W przypadku nauk humanistycznych za materializm uważa się pogląd, według którego wszystkie myśli, uczucia, decyzje pojedynczych ludzi oraz wytwory kultury i istniejące struktury społeczne wynikają bezpośrednio z "walki o byt", tj.