(VI wieki p. n. e. , obecnie termin jest używany w różnych znaczeniach. Treść rozważań filozoficznych ulegała historycznym zmianom i jest uzależniona od przyjętej koncepcji filozofii.
Pojęcie filozofii
W starożytności filozofia utożsamiana była z wiedzą, której źródłem jest ciekawość, zdziwienie światem (Platon, Arystoteles) oraz wątpienie. Inspiracją do filozofii była także świadomość śmiertelności, skłaniającą do pytania o sens życia.
To pogląd religijny zakładający istnienie jakiejś nieokreślonej dokładnie duchowej siły sprawczej, która stworzyła świat materialny i prawa nim rządzące, jednak nie ingeruje ona obecnie bezpośrednio w jego działanie. Istnienie tej siły sprawczej wyjaśnia
w ich mniemaniu racjonalną strukturę świata i stałość praw fizyki.
Deiści są swoistymi agnostykami poznawczymi, gdyż twierdzą, że bezpośrednie poznanie owej siły sprawczej nie jest możliwe i można ją poznawać jedynie pośrednio, poprzez odkrywanie naukowych praw rządzących materią.
Jeden z nurtów światopoglądowych i artystycznych, które swój początek miały około XIX i Paula Verlainea Decadence (Niemoc): "Jam cesarstwo u schyłku wielkiego konania".
Dekadentyzm wyrósł na przekonaniu o kryzysie współczesnej cywilizacji, nadciągającym zmierzchu kultury europejskiej. Korzenie filozoficzne znalazł w dziełach Schopenhauera, Nietzschego i Hartmanna. Cechuje go skrajny indywidualizm i estetyzm.
Z greckiego rzemieślnik, robotnik, sprawca, twórca, siła twórcza.
W filozofii Platona (w Timaiosie) określano tak budowniczego świata nadającego kształty wiecznej, bezkształtnej materii według wzorców, jakie stanowią doskonałe idee. W nowoczesnej filozofii termin ten oznacza doskonałą siłę twórczą.
Demiurg
był też tytułem najwyższego urzędnika w starożytnych greckich państwach np.
Demon Laplacea hipotetyczna istota mająca kompletną wiedzą o położeniu wszystkich cząstkach elementarnych wszechświata oraz wszelkich siłach działających na nie; dzięki analizie tych danych zdolna do odtworzenia całej przeszłości i przewidzenia całej przyszłości ruchów wszystkich obiektów we wszechświecie. Koncepcja demona Laplacea reprezentuje filozofię determinizmu oraz fatalizmu.
(filozoficzna, według której wszystkie zdarzenia mają zawsze swoją przyczynę, a zatem znając stan wszechświata w danym momencie można teoretycznie przewidzieć wszystkie przyszłe wydarzenia i nie ma tu miejsca na przypadkowość czy działanie wolnej woli.
Dyskusja argumentów za i przeciw determinizmowi znajduje się w haśle wolna wola.
pełny opis w Powszechna Encyklopedia Filozofii jako pdf [http://www.
Dualizm jest poglądem filozoficznym, wyrastającym z metafizycznych rozważań nad przyrodą. Jest jednym z nurtów udzielających odpowiedzi o rodzaj substancji istniejących w przyrodzie.
Dualizm zakłada, że w przyrodzie istnieją zarówno substancje duchowe (dusze) jak i substancje cielesne (ciała). W sensie ontologicznym dualizm przeciwstawia się więc kierunkom monistycznym: (materializmowi, spirytualizmowi, monizmowi właściwemu i immanentnemu).
Pojęcia ducha oraz duszy wywodzą się z tradycji religijnych, które przekazują informacje o objawiających się niematerialnych rozumnych istotach, czyli duchach - Bogu lub bogach, filozofii o duchu nie mówi objawienie, ale jest on czy też może być postulatem rozumu, który przyjmuje pewien obraz świata, czyli metafizykę.
Egzystencjalizm współczesny kierunek filozoficzny (znajdujący wyraz także w literaturze), według którego przedmiotem badań filozofii są indywidualne losy jednostki ludzkiej, wolnej i odpowiedzialnej, co stwarza poczucie "lęku i beznadziejności istnienia" (pesymizm).
Eklektyzm
#w sztuce to twórczość kompilacyjna, łącząca różne elementy i treści z różnych stylów, epok i kierunków artystycznych
#w filozofii to łączenie [..]
Idee, teorie itp. są w stosunku do nich wtórne.
Empiryzm stoi w ostrej sprzeczności z racjonalizmem, który zakłada, że źródłem poznania są właśnie idee, zaś bodźce zmysłowe mają znaczenie drugorzędne.
Pierwszym filozofem, który krytykował takie poznanie był Heraklit - "Złymi świadkami są oczy i uszy ludziom, którzy noszą duszę barbarzyńców".
Pogląd filozoficzny (odmiana materializmu), wg. którego myśli oraz uczucia nie stanowią stanów fizycznych mózgu. Są one produktem ubocznym wydarzeń fizycznych, pozostającymi w stosunku do siebie na zasadzie akcji i reakcji. .