To odwrotność impedancji, całkowita przewodność elektryczna. Oznacza się ją literą Y, jednostką admitancji jest simens. Zapis na liczbach zespolonych: Y=G+jB gdzie G-konduktancja , B-susceptancja Na liczbach rzeczywistych przyjmuje się Y=, w szczególności Y jest nieskończone dla R=0, a dla R nieskończonego admitancja Y=0. .

Ogniwo lub zespół ogniw elektrochemicznych wielokrotnego użytku. Zamienia odwracalne zjawiska chemiczne na energię elektryczną prądu stałego. Ładowanie akumulatora odbywa się poprzez przyłożenie do jego zacisków zgodnie z jego biegunowością źródła prądu stałego. Wartość prądu ładowania oraz czas ładowania jest określany przez producenta. Zwykle dla tradycyjnych akumulatorow prąd ładowania wyrażany w amperach [A] wynosi 0,1 pojemności wyrażanej w amperogodzinach [Ah], czas ładowania zaś - 14 h.

To rodzaj ogniwa chemicznego, które może być wielokrotnie użytkowane i ładowane prądem elektrycznym. W akumulatorach występują dwa cykle pracy.

Równanie: G^ \cdot V + w^=i^ (1) gdzie: G jest macierzą konduktancji ujmującą wszystkie elementy liniowe układu oraz przewodności gk pochodzące z modeli elementów nieliniowych, V jest wektorem napięć węzłowych, w jest wektorem ujmującym źródła prądowe pochodzące z modeli elementów nieliniowych, i jest wektorem rzeczywistych wymuszeń prądowych, jest bazą dla skonstruowania iteracyjnego algorytmu analizy (poszukiwania V).

To prądnica prądu zmiennego, często trójfazowa, stosowana jako źródło prądu w pojazdach mechanicznych. Pierwszy alternator skonstruował Nikola Tesla w 1891 i opatentował go USA pod numerem 447921.

(od nazwiska Andrè Marie Ampèrea. ) - natężenia prądu elektrycznego, układu SI i MKSA - oznaczenie A. Prąd o natężeniu 1 A, jest to stały próżni w odległości 1 m od siebie, spowodowałby wzajemne oddziaływanie przewodów na siebie z siłą równą 2·10 -7 N na każdy metr długości przewodu. Do definicyjnego wyznaczenia jednostki służy kalibratorom prądu i w praktyce jest przez nie wyparta.

To natężenia prądu elektrycznego.

Rodzaj elektrody.

To uzwojenia wtórnego lub na odwrót. Uzwojenie pierwotne posiada stałe wyprowadzenia (podłączenia), natomiast jedno z zakończeń uzwojenia wtórnego jest ruchome (szczotka węglowa przesuwana po uzwojeniu). Służy do płynnej regulacji napięcia przeważnie w zakresie 0% - 130% Uzas (o rdzeniu toroidalnym (oponek)) lub 90%-110% Uzas. Transformator taki jest maszyną z połączeniem galwanicznym, co oznacza, że występuje w nim połaczenie elektryczne pomiędzy uzwojeniami.

To zespół ogniw galwanicznych lub akumulatorów służący do zasilania obwodów anodowych lamp elektronowych. Przykładowe napięcia: 22,5 V - do lampach subminiaturowych 67,5 V - do radioodbiornika Szarotka na lampach miniaturowych 60 i 80 V - do radiostacji RBM-1. Zobacz też: bateria, bateria żarzenia. .

Zestaw dwóch lub więcej pojedynczych ogniw elektrycznych. Spotykane standardy konstrukcji baterii ogniw elektrycznych i pojedynczych ogniw przedstawione są w tabeli. Podano oznaczenia ich typów - amerykańskie handlowe (Polsce. Wyróżniono standardy najpopularniejsze w Polsce. Oznaczenia IEC: pierwsza litera - technologia wykonania: (brak) - ogniwo cynkowo-manganowe L - ogniwo alkaliczno-braunsztynowe C - ogniwo litowe S - ogniwo srebrowe H - ogniwo rtęciowe (już nie spotykane) druga litera - kształt ogniwa R - ogniwo cylindryczne F - ogniwo prostopadłościenne "prostop.

To pojedyncze ogniwo lub zespół ogniw galwanicznych lub akumulatorów służący do zasilania obwodów żarzenia lamp elektronowych.

(Bi) jednostka natężenia prądu elektrycznego, jednostka pochodna w układzie miar CGS. :1 biot = 10 amperów Zobacz też: pozaukładowe jednostki miary, układ SI. .

Specjalny prądu. Stosowany do pomiarów prądu stałego. Bocznik może być wewnętrzny lub zewnętrzny. Wewnętrzny jest zabudowany w mierniku, stosowany do pomiaru małych prądów rzędu kilku, kilkunastu amperów. Bocznik zewnętrzny wykorzystywany jest do pomiaru prądu od kilkunastu amperów (15A) do kilku tysięcy amperów. Podstawowe dane znamionowe bocznika to: prąd znamionowy (15, .

To butelki), którego, zewnętrzna i wewnętrzna powierzchnia pokryta folią metalową stanowi elektrody kondensatora. Wynaleziona niezależnie od siebie przez P. van Musschenbroecka i E. J. von Kleista. Wykorzystywana jest np. w maszynie elektrostatycznej. .