Narzędzie, lub środek przeznaczony do celowego rażenia ludzi, zwierząt, niszczenia np. miast, mostów itp. , oraz obrony.
Może być to typowa broń np. czołg, albo użyta doraźnie np. kij bejsbolowy w bijatyce. Występuje także jako przyrząd sportowy.
Dziedziną wiedzy, w której zakresie zainteresowania jest budowa, rozwój historyczny i klasyfikacja broni jest bronioznawstwo.
Podział broni:
bojowa
ćwiczebna np.
To bronią bojową lub myśliwską, jednak bez ryzyka poważnego uszkodzenia ciała. Przyjmuje się założenie, że broń ćwiczebna powinna zachować jak najwięcej cech upodabniających ją do broni używanej w rzeczywistych działaniach, np. pod względem wagi, kształtu, sprężystości itp.
Brzechwy to elementy w tylnej części bomb lotniczych, strzał lub pocisków stabilizujące kierunek ich lotu.
brzechwa - dla tych zastosowań to synonim słowa pióro. .
Polowań jak i do walki. Wprawdzie przyjęło się uważać, że właściwie rzucony bumerang wraca, ale nie jest to prawdą. Wracają przede wszystkim bumerangi ćwiczebne, bumerang-broń jest zbyt duży i ciężki by powrócić.
Dane techniczne
materiał: cios mamuta, drewno (czarna akacja, drzewo sandałowe, drzewo mangrowe, kazuaryna)
współczesne tworzywa (np. włókna węglowe)
rozpiętość ramion: do 75 cm
gramów waży najstarszy znany bumerang)
Najstarszy na świecie bumerang odkryto w Polsce, w jaskini przełomie Białki.
Dmuchawka inaczej świstuła lub pokuna, Ameryce Południowej i Środkowej, w Indochinach, Indonezji i w Indiach. Dmuchawkę sporządza się z rury bambusowej długiej od 2 do 4 m, z której silnym dmuchnięciem wystrzeliwuje się małą strzałę,
niekiedy zatrutą kurarą. .
1. nazwa eposu rycerskiego "Pieśń o Rolandzie", należącego do gatunku chansons de geste (pieśni o bohaterskich czynach). "Pieśń o Rolandzie" pochodzi prawdopodobnie z 2 połowy XI w. i jest epopeją narodową Francuzów.
2. francuska przeciwbetonowa pasów startowych. Opracowana przez firmę MATRA, wprowadzona w rakietowy do wbijania się w atakowany cel. .
Opatentowane w norweskiego łowcę wielorybów Svenda Foyna, doprowadziło do rewolucji w przemyśle wielorybniczym, gdyż wcześniej nie osiągalne tradycyjnymi metodami gatunki wielkich i szybkich fiszbinowców (ładunkiem wybuchowym, który po wyzwoleniu (eksplozji spowodowanej naciśnięciem specjalnego spustu) wytwarza ogromne ilości energii, która następnie wypycha wielki, stalowy harpun doczepiony do statku grubą liną, nie pozwalającą uciec trafionemu wielorybowi.
(hiszp. garrotte) broń wykorzystywana od czasów starożytności przez zabójców do szybkiego duszenia ofiar. Jest to kawałek dość cienkiego, leczy wytrzymałego
materiału, do uchwycenia oburącz i zaciskania na szyi ofiary.
Garota wbrew pozorom może być bronią użytą do samoobrony (ale nie tnąca), mimo iż w założeniu służy do nagłego ataku od tyłu. Jest bardzo łatwa do ukrycia.
Miotana broń myśliwska w postaci działa harpunniczego była to broń miotana ręcznie. Marynarz miotający harpun nazywany był łodzi wielorybniczych.
Zobacz też wielorybnictwo.
Materiał łatwopalny produkowany z huby rosnącej na drzewach jodły. Produkowano ją mocząc w saletrze i odwarze z popiołu drzewnego, następnie miażdżąc i susząc. Otrzymany proszek był łatwopalny i używano go do rozpalania ognia krzesiwem. Czasem stosowano go jako środek domowy do tamowania niewielkich krwotoków. .
Kij — najprostsza odmiana broni drzewcowej różnej długości (od kilku cm do 2,5 metra) i kształtu (np. walki spreparowane (zaostrzone, pogrubione lub okute metalem).
Kij był chętnie wykorzystywany jako broń przez ludność cywilną, wędrowców, mnichów, a nawet przez straże miejskie – szczególnie w sytuacjach, gdy użycie broni ostrej było niewskazane lub zabronione.
(lub knobkerry, słowo pochodzi z języka Afryce jako broń kontaktowa lub jako pocisk. Wykorzystywana także przy wypasie bydła jako laska i przy polowaniach. Długość ok. 1 m. .
Jest to wywodzący się ze współczesnej Japonii rodzaj broni stosowanej do samoobrony. Jest to pomniejszona wersja karateckiej pałki zwanej Takayuki Kubotę, który jest również autorem systemu technik walki z użyciem kubotanu, wchodzącego w skład szkoły karate Gosoku-ryu. Nazwa przyrządu pochodzi od nazwiska twórcy.
Broń służąca do zwalczania okrętów podwodnych. Broń eksperymentalna, na wyposażeniu wojsk Federacji Rosyjskiej od 1990 roku oraz prawdopodobnie wojsk chińskich. Oznaczenia rosyjskie: ВА-111 Шквал (WA-111 Szkwał, transliteracja angielska: VA-111 Shkval).
Jest to torpeda z napędem rakietowym (czyli podwodna superkawitacji. Rakieta wiruje wokół własnej osi, osiągajac niespotykaną prędkość 100m/s.
:To jest artykuł o urządzeniu wystrzeliwanym z broni. Jeżeli szukasz informacji o firmie zbrojeniowej, znajdziesz je w artykule Zakłady Amunicyjne Pocisk Sp. Akc.
Pocisk to ciało wystrzeliwane z broni motającej. Pociski są zwykle aerodynamiczne, wydłużone, a w przekroju okrągłe, wykonane z twardych i gęstych materiałów, najczęściej metali. Nim wynaleziono lufy gwintowane nadające pociskowi ruch obrotowy pociski miały kształt sferyczny i nazywano je kulami.