Bitwa pod Bannockburn

Bitwa pod Bannockburn (23 czerwca - 24 czerwca 1314 r.) - jedna z serii bitew w szkockiej wojnie o niepodległość, zakończona zwycięstwem Szkotów.

Bitwa pod Bannockburn
data bitwy	23 czerwca - 24 czerwca 1314
konflikt	szkockie wojny o niepodległość
miejsce bitwy	Bannockburn, na południe od Stirling
1. strona walcząca	Szkocja
pod wodzą	Robert I, król Szkocji
siły	około 9,000 ludzi
2. strona walcząca	Anglia
pod wodzą	Edward II, król Anglii
siły	25,000 ludzi
rezultat	zwycięstwo Szkotów

Wiosną 1314 roku Szkoci oblegli zamek Stirling. Dowódca załogi angielskiej, Philip Mowbray, zgodził się na kapitulację, jeśli nie otrzyma wsparcia do końca czerwca. Na wieść o tym, król Anglii, Edward II, posłał do Stirling 25-tysięczną armię. Anglicy dotarli 23 czerwca do brodu w Bannockburn, parę mil na południe od Stirling. Tam czekały już na nich szkockie oddziały w sile 9 tysięcy, pod dowództwem króla Roberta I (Robert the Bruce).
Bagnisty teren nie sprzyjał ciężkiej konnicy angielskiej, z kolei Szkoci wykorzystali znakomicie sprawdzającą się formację bitewną schiltron (szereg zbrojnych w piki mężczyzn idących ramię w ramię, z bronią skierowaną w stronę wroga).
Piechota szkocka już w pierwszym starciu zmusiła do wycofania się 500 angielskich jeźdźców, w kolejnych potyczkach również okazywała przewagę.
Decydujące starcie miało miejsce w drugim dniu bitwy, kiedy to przekraczający bród Anglicy zostali zdziesiątkowani przez oczekujących w schiltronach Szkotów. Angielska piechota starała się dołączyć do kawalerii, lecz angielscy łucznicy celując w Szkotów razili też własnych ludzi, więc ci w końcu wycofali się. Szkotom udało się zepchnąć Anglików w stronę rzeki Forth, Edward II uszedł z pola bitwy i powrócił statkiem do Anglii.
Zwycięstwo sił szkockich wydatnie podniosło morale narodu i choć trzeba było jeszcze kilkunastu lat do pełnego uznania niepodległości Szkocji (1328), Bannockburn wybitnie się do tego przyczyniło.