Urządzenie, maszyna lub ich zestaw, wykonujące samoczynnie cykl czynności lub operacji określony konstrukcją lub programem. .

Jest dziedziną nauki i techniki zajmującą się analizą i modelowaniem matematycznym obiektów i układów różnej natury (np. elektrycznych, mechanicznych, hydraulicznych, pneumatycznych). Stworzony model pozwala na zastosowanie teorii sterowania do stworzenia układu (zwanego regulatorem, sterownikiem, kontrolerem) sterującego danym obiektem lub układem tak, by ten zachowywał się w pożądany sposób.

Dział automatyki zajmujacy się automatyzacją procesów wytwarzania, procesów technologicznych. W chwili obecnej najszybciej rozwijający się dział inżynierii elektrycznej. .

To znaczne ograniczenie lub zastąpienie (proces zastępowania) ludzkiej pracy fizycznej i umysłowej przez pracę maszyn działających na zasadzie samoregulacji i wykonujących określone czynności bez udziału człowieka. Również zastosowanie maszyn do pracy niemożliwej do wykonania w inny sposób.

Układu to w automatyce wykres transmitancji widmowej tego układu na płaszczyźnie zmiennej zespolonej. Na wykresie umieszcza się punkty odpowiadające wartościom transmitancji widmowej dla różnych wartości pulsacji \omega\in[0,\infty). Kierunek strzałki oznacza kierunek wzrostu \omega. Na osi rzędnych odłożona zostaje wartość części urojonej, a na osi odciętych wartość części rzeczywistej.

(odpowiedź impulsowa) g(t) to w automatyce odpowiedź układu na wymuszenie w postaci delty Diraca \delta(t) przy zerowych warunkach początkowych. Wraz z charakterystyką skokową stanowi podstawowy opis działania układu. .

(odpowiedź skokowa) h(t) to w automatyce odpowiedź układu na wymuszenie w postaci skoku jednostkowego przy zerowych warunkach początkowych. Wraz z charakterystyką impulsową stanowi podstawowy opis działania układu. .

To zależność funkcyjna pomiędzy sygnałem wyjściowym y oraz sygnałem wejściowym x i zakłóceniami z wyznaczonymi w stanach ustalonych. y = f(x,z) Zobacz też: Charakterystyka statyczna normalna.

To normach (polskich lub branżowych) i noszą nazwę warunków odniesienia. .

(tr) to czas liczony od chwili podania skoku na wejście badanego układu automatyki, do chwili po której uchyb regulacji jest stale mniejszy od dopuszczalnej wartości. .

Układ fizyczny lub biologiczny mający bezpośredni kontakt z wielkością mierzoną, którego zadaniem jest przekazanie dalej energii (sygnału) o wartości zależnej od wartości wielkości mierzonej. W mowie potocznej czujnik to urządzenie dostarczające informację o wartości mierzonej wielkości. W tym ujęciu w skład tak zwanego czujnika wchodzi: czujnik, telemetryczny. Najczęściej spotykanymi czujnikami są czujniki dostarczające informację w jednej z wielkości elektrycznych takich jak: napięcie, natężenie prądu, opór elektryczny.

Element automatyki przemysłowej stosowany w układach sterowania i regulacji. Czujnik reaguje na zmianę intensywności docierającego do niego strumienia światła. Do najczęstszych zastosowań należy detekcja ciała obcego. W komplecie z czujnikiem występuje wtedy źródło światła (częstokroć zintegrowane w jednej obudowie) będące nadajnikiem. Jeśli jakikolwiek obiekt znajdzie się na drodze optycznej między nadajnikiem i odbiornikiem, następuje zmiana natężenia światła, która może być wykryta.

Element automatyki przemysłowej działający na zasadzie przerwania strumienia światła biegnącego od nadajnika do odbiornika. Czujniki-bariery świetlne jednokierunkowe składają się z oddzielnego nadajnika i odbiornika, które muszą być umieszczone po obydwu stronach ścieżki światła. Element obserwowany przerywa strumień światła i oddziaływuje na odbiornik - niezależnie od własności powierzchni - powodując zmianę sygnału wyjściowego.

Element automatyki przemysłowej działający na zasadzie odbicia światła czujnika od obiektu. Czujniki te mają nadajnik i odbiornik we wspólnej obudowie. Sposób wycelowania na badany obiekt jest w dużej mierze nieistotny. Obiekt obserwowany (np. płytka znormalizowana o 90% odbiciu) umieszczona w obszarze padania strumienia światła odbija od swej powierzchni część światła która wraca do odbiornika.

Element automatyki przemysłowej działający na zasadzie przerwania strumienia swiatła odbitego od reflektora, wysłanego z czujnika. Bariery te mają nadajnik i odbiornik we wspólnej obudowie. Reflektor, znajdujący się na przeciwległej stronie drogi światła, odbija strumień światła pochodzący z nadajnika, kierując go do odbiornika. Obiekt obserwowany przerywa strumień światła odbitego i wywołuje zmianę sygnału wyjściowego.