To nazwa nieistniejącej już małej wioski w pobliżu Bogatyni. Na miejscu wioski znajdują się dziś Węgla Brunatnego "Turów" SA oraz Elektrownia "Turów SA". Linki zewnętrzne: [http://www. kwbturow. com. pl/ Kopalnia Węgla Brunatnego TURÓW SA] [http://www. turow. com. pl/ Elektrownia TURÓW SA] [http://www. turow. e-basket. pl/ KS TURÓW Zgorzelec].

To najstarsze znane państwo słowiańskie. Istniało w latach Moraw, Czech, Łużyc i Panonii. W ostatnich dziesięcioleciach Nizinie Panońskiej i w jej sąsiedztwie zetknęli się z chanatem awarskim. Rozdrobnieni na wiele plemion Słowianie rychło dali sobie narzucić zwierzchnictwo awarskich władców, sprzymierzonych z Bizancjum. Kiedy jednak frankijski kupiec Samo (albo wojennej demokracji tworzyły teraz ponadplemienne państwo.

(cz. Lužická Nisa, Czechach (Niemczech (Polsce (woj. dolnośląskie i lubuskie); lewobrzeżny dopływ Odry. Źródła w Czechach na południowo-zachodnich stokach Gór Izerskich, powstaje z połączonych rzek Nysy Biedrzychowskiej i Nysy Czarnej. W górnym biegu Nysy Łużyckiej leży Żytawskie Zagłębie Węglowe, którego wschodnią część stanowi Turoszowskie Zagłębie Węgla Brunatnego.

Żary (łac. Sara, Sarove, niem. Soraw od XVIII w. Sorau, język łużycki Historia miasta Nazwa Thietmara. W Bolesława Chrobrego do Polski. Przez terytorium plemienne Żarowian przebiegała droga handlowa zwana Traktem Niskim bądź Traktem Solnym. Miał istotne znaczenie dla rozwoju Żar i regionu w średniowieczu i nowszych dziejach. królowie czescy, a do elektorowie sascy. Na mocy postanowień Kongresu Wiedeńskiego Żary wraz z całymi Dolnymi Łużycami stały się częścią Prus i później Niemiec aż do 1945.

, Bieśniczanie, Biełżuczanie plemię słowiańskie zaliczane do Słowian Zachodnich żyjące nad Nysą Łużycką, prawdopodobnie w okolicach dzisiejszego Zgorzelca. Od wschodu graniczyli ze śląskimi Bobrzanami, od północy z plemionami Nice i Słupianami, Łużyczanami, od zachodu z Milczanami, a od południa z czeskimi Chorwatami i Pszowianami. Czcili swoją świętą górę - Landeskrone.

(po górnołużycku Łužica, po dolnołużycku Łužyca niemiecku Lausitz, po czesku Lužice, od ług - zbiornik wodny, kałuża) jest to kraina geograficzno-historyczna w Niemczech (i częściowo w Polsce) położona między Kwisą i Łabą, zamieszkana przez Słowian. Powierzchnia Łużyc wynosi około 8000 km². Dzielą się na 2 części: część północna - Łużyce Dolne (dlnłuż. Dolna Łužyca, grnłuż.

(318. 41) są moreną czołową powstałą w okresie zlodowacenia środkowopolskiego. Jej pagórki dochodzą do wysokości 227 Żary→Zielony Las). Stanowią zachodnią część Wału Trzebnickiego. Główne rzeki: Lubsza Główne miasta: Żary. Zobacz też: Regionalizacja fizycznogeograficzna Polski, Krainy geograficzne w Polsce.

Tuż po górnołużycka wieś w województwie dolnośląskim, Gór Izerskich oraz Gór Łużyckich – ok. 4 km na południe od Bogatyni i ok. 10 km na południowy wschód od Turoszowa; tuż przy granicy z Czechami. :Współrzędne geograficzne: 50°5254"N, 14°5549"E.

Zobacz: Języki łużyckie

Lub Obniżenie ŻytawskoZgorzeleckie (332. 25) - obniżenie tektoniczne położone pomiędzy Górami Izerskimi na wschodzie, Górami Łużyckimi na południowym-zachodzie a Pogórzem Izerskim na północy. Główne rzeki: Nysa Łużycka Główne miasta: Zittau (Żytawa), Zgorzelec, Görlitz, Bogatynia.

Tereny zamieszkałe przez słowiańskie plemię Milczan. Od łuż. Hornja Łužica, łac. Lusatia Superior, niem. Oberlausitz). Na tych ziemiach wykształcił się język górnołużycki.

Zobacz: Serbołużyczanie

Lubań (niem. Lauban) to powiatowe w polskiej części Górnych Łużyc na Pogórzu Izerskim, nad rzeką Kwisą, w województwie dolnośląskim; także siedziba gminy Lubań. Statystyka powierzchnia: 16,12 km², ludność: 22,9 tys. (2002), gęstość zaludnienia: ok. 1421 os. /km² (2002). Położenie 51°07N, 15°18E 45 km na płn-zach. od Jeleniej Góry i 25 km na wsch. od Zgorzelca 212m n.

€

#redirect Lubań (miasto w woj. dolnośląskim).