Geografia
Wyspa Bouveta ( 54°26' S , 3°24' E ). Jej powierzchnia wynosi 58.5 km² i jest prawie cała pokryta przez lodowce. Brak portu, statki muszą zakotwiczać z dala od brzegu. Lodowce z grubych warstw lodu tworzą wysokie urwiska spływające do morza albo na czarne plaże wulkanicznego piasku. Również 29.6 km linii brzegowej jest często otoczone przez lodowy pak. Najwyższym punktem na wyspie jest Olavtoppen, który sięga do 780 m n.p.m..Wyspa Bouveta jest uważana za najbardziej samotną wyspę świata. Najbliższym lądem jest Ziemia Królowej Maud na Antarktydzie, ponad 1,600 km daleko na południu.
Historia
Wyspa Bouveta była odkryta 1 stycznia 1739 przez Jean Baptiste Charles Bouvet de Lozier, który dowodził francuskimi statkami Aigle i Marie. Jednak położenie wyspy nie zostało dokładnie ustalone bo Bouvet tego nie zbadał więc pozostało niejasnym czy to była wyspa czy część kontynentu.Wyspa nie była odwiedzana aż do 1808, kiedy to zawitał tam statek wielorybniczy dowodzony przez niejakiego Lindsaya, ale nikt nie wyszedł na ląd. Pierwsze pomyślne zbliżenie do lądu nastąpiło w 1822, kiedy kapitan Morrell pomyślnie wylądował polując na foki. W 1825 niejaki kapitan Norris lądował na wyspie nazwanej odtąd Wyspą Liverpool i przyłączył ją dla Wielkiej Brytanii. W 1898 niemiecki Valdivia wyprawa Carl Chun odwiedziła wyspę, ale nie wysadziła załogi. Pierwszy dłuższy pobyt na wyspie miał miejsce w 1927, kiedy to norweska załoga przebywała na niej około miesiąca co dało podstawę dla terytorialnego żądania przez Norwegie praw do wyspy. Wielka Brytania zrzekła się praw do wyspy na rzecz Norwegii w następnym roku.
W 1971, Wyspa Bouvet i otaczjące ją wody terytorialne zostały ogłoszone rezerwatem przyrody. Wyspa pozostaje niezamieszkała, a jedynie istnieje na niej zautomatyzowana stacja meteorologiczna umieszczona przez Norwegów w 1977.