Wielożeństwo w chrześcijaństwie
Ojciec Eugene Hillman, autor książki Rozważania nad wielożeństwem, pisze: "Nigdzie w Nowym Testamencie nie znajduje się żaden wyraźny nakaz małżeństw monogamicznych lub żaden wyraźny zakaz praktykowania poligamii." Jezus nie wypowiadał się przeciwko poligamii, chociaż praktykowana była ona przez współczesnych mu żydów. Ojciec Hillman podkreślił fakt, że Kościół rzymskokatolicki zabronił poligamii, aby dostosować się do kultury greko-romańskiej (która nakazywała monogamię, ale jednocześnie tolerowała konkubinat oraz prostytucję). Cytuje on za Św. Augustynem: "Zaprawdę w czasach nam współczesnych, oraz zgodnie z romańskim zwyczajem, nie można już wziąć drugiej żony."Wielożeństwo u mormonów
Wbrew prawu zwyczajowemu pozostałemu po Imperium Rzymskim kierując sie przekazem Starego Testamentu oraz rosnącą liczbą kobiet przystępujących do społeczności mormonów, chcących mieć własne rodziny i posiadać dzieci, Joseph Smith wprowadził prawo o tzw. małżeństwie pluralistycznym. Zgodne z tym prawem, każdy zdrowy mężczyzna za zgodą pierwszej żony miał obowiązek w miarę możliwości finansowych przyjąć do rodziny kolejne kobiety. W takim wypadku mężczyzna spędzał dany wieczór z tylko jedną żoną. Dla każdej żony był zarezerwowany inny dzień tygodnia lub miesiąca. Każda żona miała swój własny pokój lub nawet dom.Prawo to tylko częściowo rozwiązywało problem nadmiaru kobiet gdyż jedynie poniżej trzech procent (<3%) mężczyzn godziło się na tego typu małżeństwa, głównie ze względów finansowych.
Prawo to zostało zniesione w 1890 roku w związku z procesem przystępowania stanu Utah do Stanów Zjednoczonych, jednak do dziś pewne grupy oderwane od głównego Kościoła praktykują małżeństwo pluralistyczne (tzn. wielożeństwo).
Wielożeństwo w judaizmie
Wg Starego Testamentu Abraham w celu posiadania potomstwa (za namową żony) pojął konkubinę, która nie miała tych samych praw co żona, lecz miała za zadanie dać Abrahamowi potomka. Król żydowski Salomon posiadał ok. 700 żon i ok. 300 konkubin (1 Księga Królewska 11:3).Król Dawid posiadał cztery żony i liczne kochanki, za co był ganiony przez współczesnego mu proroka Samuela (2 Księga Samuela 5:13). Za przykładem Dawida, Talmud doradza posiadanie do czterech żon. Istnieje zakaz zawierania małżeństwa z siostrą własnej żony (Księga Kapłańska 18:18). Stary Testament reguluje podział spadku między synami z różnych żon w Księdze Powtórzonego Prawa 22:7.
W Europie żydzi kontynuowali wielożeństwo do XVII wieku, natomiast żydzi z Dalekiego Wschodu aż do osiedlenia się w nowopowstałym państwie Izrael (XX w.). We współczesnym Izraelu wielożeństwa zabrania prawo cywilne.
Wielożeństwo w islamie
Według prawa koranicznego muzułmanin może posiadać do czterech żon, choć sam Mahomet, któremu Bóg podyktował Koran, miał ich około ośmiu.W niektórych krajach muzułmańskich bardzo częste są przypadki posiadania tylko trzech żon. W takim przypadku muzułmanin, będąc np. na delegacji, może poślubić następną żonę, tylko na jedną noc. Rozwodzi się z nią rankiem następnego dnia. Pozwala mu to przynajmniej formalnie uniknąć tzw. grzechu cudzołóstwa.