Victor Hugo był członkiem Akademii Francuskiej, deputowanym do Konstytuanty, a następnie Zgromadzenia Narodowego. Wspierał rewolucję lipcową 1830, brał udział w rewolucji z 1848, z powodu przekonań politycznych przez 19 lat (1851-1870) przebywał na dobrowolnym wygnaniu poza granicami Francji jako przeciwnik II Cesarstwa. Początkowo przebywał w Brukseli, a od roku 1855 na wyspach Jersey i Guernesey.
Po upadku cesarstwa w roku 1870 wrócił do Francji. Został pochowany w paryskim Panteonie.
Twórczość
Jego pierwsze dzieła nosiły jeszcze cechy klasycystyczne. Jednak już pierwsze powieści Han z Islandii i Bug-Jargal oraz tom poezji Odes et ballades zapoczątkowały okres romantyzmu w jego twórczości. Rozwój romantyzmu w twórczości Hugo postępował w burzliwie przyjętej premierze sztuki Hernani czyli honor kastylski (1830), oraz dalszej twórczości dramatycznej Maria Delorme, Król się bawi, Maria Tudor, Ruy Blas, czy też poetyckiej:- Liście jesienne
- Pieśni o zmierzchu
- Światła i cienie
Powieści Nędznicy i Katedra Marii Panny w Paryżu wskazują na zainteresowanie pisarza tematyką społeczno-polityczną.
- Proza
- Katedra Marii Panny w Paryżu (Notre-Dame de Paris) znana także jako Dzwonnik z Notre-Dame (1831)
- Nędznicy (Les Misérables, 1862)
- Pracownicy morza (Les Travailleurs de la Mer, 1866)
- Człowiek śmiechu (L'Homme qui rit, 1869)
- Rok 93 (Quatrevingt-treize, 1874)
- Han z Islandii (1823)
- Bug-Jargal (1826)
- Poezja
- Legenda wieków (La Légende des siècles, w trzech częściach 1859-83)
- Napoleon Mały (Napoléon le Petit, 1852)
- Chłosta (1852)
- Dramat
- Hernani (1830)
- Maria Delorme (Marion Delorme, 1831)
- Król się bawi (Le roi s'amuse, 1832)
- Maria Tudor (1833)
- Ruy Blas (1838)