Rys historyczny
Jeszcze przed chrystianizacją Rusi Kijowskiej przez kniazia Wołodymyra w r. 988 pojawili się tu Wikingowie, którzy dotarli najprawdopodobniej przemieszczając się od Bałtyku wzdłuż wielkich rzek dzisiejszej Polski, Rosji i Białorusi, a także być może od strony Morza Czarnego, gdzie dotarli wzdłuż Dunaju.Duży wpływ na kształtowanie się narodu ukraińskiego miały najazdy tatarskie i tureckie, a także ustawiczna walka o dominację nad tym terytorium, datująca się od czasów podbojów polskiego króla Bolesława Chrobrego na Rusi Kijowskiej, Czerwonej (grody czerwieńskie) i Halickiej (Galicja), później zaś Rzeczpospolitej Obojga Narodów z wpływami rosyjskimi, a nawet węgierskimi. Rozległe i urodzajne ziemie Dzikich Pól i Wołoszczyzny sprzyjały także osiedlaniu się na nich ludzi pochodzących różnych rejonów tak Rzeczpospolitej, jak i Rusi, którzy po pewnym czasie wspólnie wytworzyli społeczność Kozaczyzny.
Po rozbiorach Polski wzmógł się znacznie wpływ Rosji na Ukraińców, szybko postępowała rusyfikacja narodu w granicach Imperium Rosyjskiego. Po rewolucji październikowej (1917) proces ten trwał nadal, w utworzonej po I wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej w ramach ZSRR Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej wciąż preferowano język rosyjski, a na terenach polskich Kresów Wschodnich dominowały wpływy polskie i katolickie.
Podczas II wojny światowej zarówno ZSRR jak i Niemcy podsycali konflikty narodowościowe polsko-ukraińskie, co miało znaczny wpływ na wzajemny stosunek obu narodów po zakończeniu wojny, zwłaszcza w okolicznościach wymuszonych na Polsce podczas konferencji Jałtańskiej strat terytorialnych i związanych z nimi repatriacji - przemieszczeń znacznych ilości ludności polskiej na zachód. Równolegle z tymi działaniami przeprowadzono tzw. "Akcję Wisła" polegającą na przemieszczeniu na zachód i rozproszeniu ludności ukraińskiej, co miało na celu zneutralizowanie trwających wówczas konfliktów zbrojnych we wschodniej Małopolsce.
Nie licząc krótkiego okresu (do 1921) Ukraińskiej Republiki Ludowej po I wojnie światowej (Polska uznała rząd Semena Petlury 21 kwietnia 1920, kiedy ustalono granicę obu krajów na Zbruczu), Ukraińcy uzyskali swoje niepodległe państwo dopiero po rozpadzie ZSRR, a Polska jako pierwsza spośród wszystkich innych państw świata ten fakt uznała już 2 grudnia 1991 r.