Układ Brukselski (
ang. Treaty of Economic, Social, and Cultural Collaboration and Collective Self-defense) to składająca się z 10 artykułów
umowa międzynarodowa, podpisana 17 marca 1948 między
Anglią,
Belgią,
Francją,
Holandią i
Luksemburgiem. Stanowił on podstawę dla
Paktu Północnoatlantyckiego, powstania
Unii Zachodnioeuropejskiej. Dotyczył kwestii wspólnego bezpieczeństwa, oraz współpracy ekonomicznej. Stanowi rozwinięcie Układu Dunkierskiego, podpisanego w 4 marca 1947 między Francją a Wielką Brytanią w świetle rosnącego zagrożenia ze strony
Związku Radzieckiego. Po puczu w
Pradze w
lutym 1948, sygnatariusze Paktu Dunkierskiego uznali, że ich umowę należy rozwinąć. Poza Francją i Anglią do podpisania Układu Brukselskiego zaproszono więc Belgię, Holandię, i Luksemburg.
