Przyszła na świat w wielodzietnej murzyńskiej rodzinie robotniczej w USA. Studiowała na uniwersytetach w Howard i Cornell, następnie została wykładowcą na wydziałach humanistycznych wyższych uczelni Albany i Princeton. Pełniła funkcję dyrektora nowojorskiej oficyny wydawniczej Random House, publikującej m.in. jej utwory.
Zadebiutowała powieścią The Bluest Eyes (1970), opisującą osamotnienie czarnoskórego dziecka w społeczeństwie o rasistowskich uprzedzeniach.
Kolejne utwory Morrison to: Saula (1973); Pieśń Salomonowa (1977) - saga ubogiej rodziny murzyńskiej w miasteczku amerykańskim, Książka Roku w Stanach Zjednoczonych; Tar Baby (1983); Ukochana (1987), wyróżniona Nagrodą Pulitzera; Jazz (1992) oraz zbiór esejów Grając w ciemnościach (1992).
W uzasadnieniu decyzji o przyznaniu pisarce Nagrody Nobla Szwedzka Akademia napisała: “W powieściach charakteryzujących się siłą wizji literackiej i poetyckich wartości Morrison przedstawia najważniejsze problemy amerykańskiej rzeczywistości”. Wielu nie podzielało wyboru Akademii, twierdząc, że jury pragnęło w osobie Morrison nagrodzić amerykańską literaturę czarnoskórych.