W epoce brązu powstało i rozwinęło się tkactwo tabliczkowe i naalbinding, czyli tkanie igłą, aczkolwiek trwają spory, czy naalbindingu nie należy zaliczyć raczej do dziewiarstwa. Czółenkowy poziomy warsztat tkacki wynaleziono prawdopodobnie dopiero w późnym średniowieczu. Poziome warsztaty tkackie praktycznie w niezmienionej formie dotrwały do współczesności i nadal są wykorzystywane w mniej rozwiniętych regionach świata lub do tkactwa artystycznego.
Pierwsze krosno mechaniczne powstało w 1785 r. i stało się przyczyną niepokojów społecznych wznoszonych przez ludzi którzy tracili pracę, połączonych z niszczeniem maszyn (bunty tkaczy). Na przełomie XVIII i XIX wieku Jacquard opracował krosno mechaniczne bez nicielnic z możliwością zaprogramowania (przy użyciu specjalnych kart perforowanych) powtarzalnego wzoru. Pod koniec XIX w. James Northrop skonstruował bezczółenkowe krosna automatyczne.
Surowcami, z których pierwotnie wytwarzano tkaniny były wyłącznie włókna naturalne, pochodzenia roślinnego - len, wełna, bawełna, pokrzywa i zwierzęcego - wełna owcza, kozia, wielbłądzia, lam. Później opanowano obróbkę jedwabiu. W XX wieku opracowano tworzywa sztuczne, które weszły do powszechnego użytku w latach 40. i 50. (nylon, bistor, sztuczny jedwab) i w latach 70. i 80. - Polar i Lycra, wynalezione przez koncern DuPont.