*Języki germańskie
**Języki północnogermańskie
***Język szwedzki| rodzaj=łaciński| kraj, region2=Szwecja, Finlandia, Wyspy Alandzkie, jeden z urzędowych w Unii Europejskiej| agencja=?| iso1=sv| iso2=swe| sil=SWD| kod=sv| przymiotnik=Szwedzka| język=Szwedzki|przymiotnik2=szwedzkiego }}
Język szwedzki istnieje jako odrębny język już od VIII w., najstarsze zabytki językowe pochodzą z XII w. Już od XVI w. obserwuje się tendencje do tworzenia języka ponaddialektalnego, czy to w postaci języka pism religijnych, czy świeckiego języka pism urzędowych tzw. języka kancelaryjnego. Szczególny nacisk kładziono na oczyszczenie języka z naleciałości niemieckich. W zakresie wymowy odczuwa się w XVIII w. unifikujący wpływ dworu królewskiego - na tym tle zarysowuje się podział na język 'chłopski' tzw. bondska i 'dworski' - hovsvenska. U podłoża wymowy języka dworskiego leży wymowa Sztokholmu i prowincji Uppland. Język ten będzie stanowił podstawę ponaddialektalnego języka pisanego tzw. riksspråket.
Obecnie można wyróżnić dwa zespoły dialektów: w Szwecji i Finlandii. W południowej części Szwecji - Skanii (Skåne), język mówiony uległ silnym wpływom duńskim, z bardzo gardłową wymową.
Trzy słowa szwedzkie znalazły międzynarodowe użycie: skansen, ombudsman, smörgåsbord.
Szwedzka Wikipedia