Sejmowa Sala Posiedzeń - jest największą salą w
Sejmie. Powstała ona w okresie od
maja 1925 r. do
marca 1928 r. Zaprojektował ją Kazimierz Skórewicz. Po raz pierwszy Sejm RP obradował w niej 27 marca 1928 r. W czasie
drugiej wojny światowej uległa ona częściowemu zniszczeniu. Budynki sejmowe (w tym
Salę Posiedzeń) odbudowano w latach 1947-1948. Rekonstrukcja trwała 9 miesięcy. Tu odbyło się pierwsze powojenne posiedzenie
Sejmu Ustawodawczego. W latach 1952-1989 miejsce obrad
Sejmu PRL. Od tego czasu ponownie sala posiedzeń Sejmu RP.
Ściany wewnętrzne wykonane są z marmuru
belgijskiego. Pozostałe materiały były pochodzenia krajowego. Architekt Stefan Sienicki zaprojektował dębowe fotele, stoły i balustradę. Dziełem Aleksandra Żurakowskiego są natomiast płaskorzeźby na balustradzie oddzielające prezydium od amfiteatru. Ścianę zewnętrzną Sali zdobi złożony z osiemnastu płyt z płaskorzeźbami
fryz.
Od 1994 w
Dzień Dziecka w sali zbierają się posłowie Sejmu Dzieci i Młodzieży.
