Precesja lub
ruch precesyjny - zjawisko występujące wówczas, gdy ciało obracające się dookoła osi zostanie poddane
momentowi siły posiadającemu składową prostopadłą do
momentu pędu. Wtedy to oś obrotu ciała zaczyna wykonywać ruch kreśląc sobą powierzchnię w kształcie bocznej powierzchni stożka (
wcześniej tworzyła ona nieruchomą prostą!). Zjawisko to może być zaobserwowane na przykładzie wirującego bąka, którego spróbujemy wytrącić z równowagi. Zacznie się on wtedy charakterystycznie zataczać, co jest spowodowane właśnie przez precesję. Precesja powoduje także stabilność wirujących obiektów. Właśnie dlatego boczny podmuch wiatru nie przewróci szybko jadącego rowerzysty. Dzięki precesji działają również
żyrokompasy.
Okres zataczania okręgu przez moment pędu ciała jest wprost proporcjonalny do
prędkości kątowej ruchu obrotowego i
momentu bezwładności ciała oraz odwrotnie proporcjonalny do momentu siły zaburzającej. Wzorem wyraża się on następująco:
- \[
T_p = \frac{4\pi^2I_s}{QT_s}
\]
Gdzie:
Is - moment bezwładności;
Q - moment siły;
Ts - okres obrotu ciała wokół osi;
Tp - okres zakreślania powierzchni stożkowej przez oś ciała
Precesji może towarzyszyć
nutacja, a wówczas pojawiają się dodatkowe "wahnięcia".
Precesja osi Ziemi
Jest to zjawisko przejawiające się wykonywaniem przez oś Ziemi ruchu po powierzchi bocznej stożka. Innymi słowy, oś ziemska kreśli na tle nieba okrąg. Zakreślenie pełnego okręgu trwa 26 tysięcy lat.
Zjawisko to jest wywołane przez
siły grawitacyjne Księżyca i
Słońca. Oś obrotu Ziemi nie jest prostopadła do jej płaszczyzny obiegu wokół Słońca (
ekliptyki), ale pochylona pod kątem ok. 23,5°. Jednocześnie Ziemia nie jest kulą. Wokół
równika więc zgromadzona jest większa masa. Księżyc i Słońce przyciągając tę masę, starają się "wyprostować" oś Ziemi. Jednak planeta wiruje za szybko, by poddać się tym siłom. W rezultacie jej oś zakreśla stożek i nie może zachować stałego położenia w przestrzeni. Skutkiem precesji Ziemi
równik niebieski wędruje po ekliptyce z prędkością 1° na 72 lata, a biegun nieba zakreśla wokół bieguna ekliptyki okrąg o promieniu 23,5°. Dlatego też
Gwiazda Polarna nie zawsze była na biegunie nieba. Za 11 tysięcy lat będzie tam się znajdować
Wega. Podobnie przesuwa się po ekliptyce
punkt Barana, inaczej zwany punktem równonocy wiosennej. Precesja powoduje również różnicę między
rokiem gwiazdowym a
rokiem zwrotnikowym.
Precesja osi Ziemi została odkryta przez
Hipparcha w 130 roku p.n.e.
Zaburzenia w precesji
Merkurego wywołane przez grawitację Słońca były pierwszym doświadczalnym potwierdzeniem
teorii względności.