Pogórze Karpackie (Pogórze Beskidzkie) to północny pas
Karpat Polskich i Czeskich - niższe partie
Zewnętrznych Karpat Zachodnich, najdalej na północ wysunięta część
Karpat Zachodnich, położona pomiędzy
Beskidami na południu a
Podkarpaciem Północnym na północy.
Pogórze Karpackie ma charakter
wyżyny zbudowanej głównie ze
fliszu karpackiego o wysokości miejscami przekraczających 500
m n.p.m.. W
trzeciorzędzie erozja wietrzna i wodna wyrównała
płaskowyż wypiętrzony wskutek ruchów tektonicznych. W
czwartorzędzie, w czasie ostatniego zlodowacenia nastąpiła inwazja
lądolodu skandynawskiego.
Zgodnie z
regionizacją Polski region Pogórza Karpackiego dzieli się na następujące makroregiony i
mezoregiony:
- Pogórze Zachodniobeskidzkie
- Pogórze Środkowobeskidzkie
- Pogórze Rożnowskie,
- Pogórze Ciężkowickie,
- Pogórze Strzyżowskie,
- Pogórze Dynowskie,
- Pogórze Przemyskie,
- Obniżenie Gorlickie,
- Kotlina Jasielsko-Krośnieńska,
- Pogórze Jasielskie,
- Pogórze Bukowskie.
Na wschód od
Przemyśla pogórze zanika. W
Zewnętrznych Karpatach Wschodnich brak zrównanego pogórza, przechodzi ono w Góry Sanocko-Turczańskie, a następnie w Beskidy Brzeżne, które zwężają się i zanikają.