Podstawy współczesnego
podziału administracyjnego Francji ukształtowały się w okresie
rewolucji francuskiej. Zniesiono wówczas podział na prowincje i wprowadzono
departament. W tym samym czasie pojawiły się także francuskie
gminy, nieco później kanton i arrondissements. Najwyższy stopień tego podziału -
regiony - wprowadzono dopiero w 2. połowie XX wieku. Jednocześnie od końca XIX wieku podejmowano nieudane próby ograniczenia nadmiernej liczby gmin. Ostatecznie nacisk kładzie się teraz bardziej na współpracę gmin, która przyjmuję formę związków międzygminnych bądź terytoriów zwanych
pays.
Współczesna Francja dzieli się zatem na:
Nazwa
| Liczba jednostek (2003)
|
polska
| francuska
| ogółem
| część europejska
| część zamorska
|
region
| région
| 26
| 22
| 4
|
departament
| département
| 100
| 96
| 4
|
arrondissement
| arrondissement
| 342
| 329
| 13
|
kanton
| canton
| 4 040
| 3 884
| 156
|
gmina
| commune
| 36 679
|
|
|
Departamenty zamorskie (
départements d'outre-mer, DOM), z których każdy jest jednocześnie odrębnym
region (
régions d'outre-mer, ROM), stanowią integralną część Francji, wchodzącą w skład
Unii Europejskiej.
Pozostałe obszary, czyli tzw.
terytoria zamorskie (
territoires d'outre-mer, TOM), choć stanowią część Francji, to nie wchodzą w skład
Unii Europejskiej. Do niedawna istniało sześć takich terytoriów, ale jedno z nich,
Polinezja Francuska, otrzymało status kraju zamorskiego (
pays d'outre mer). Z pozostałych pięciu dwa posiadają status zwykły (
Wallis i Futuna oraz
Francuskie Terytoria Południowe), a trzy (
Saint-Pierre i Miquelon,
Majotta i
Nowa Kaledonia) - specjalny status zbiorowości terytorialnych (
collectivités territoriales). Ponadto Francja sprawuje kontrolę nad kilkoma wyspami na
Oceanie Indyjskim i
Spokojnym.