Palatyn Sieciech (daty życia nieznane), możnowładca polski z rodu Starżów-Toporczyków. Żył w II połowie XI wieku i w tym okresie, jako palatyn miał największe wpływy w Polsce. Przyczynił się do wygnania Bolesława Śmiałego, zwiększając tym swoje wpływy tak znacznie, że w czasach księcia Władysława Hermana faktycznie rządził państwem, bił nawet własną monetę. Wykorzystywał zaufanie Władysława Hermana do tego stopnia, iż kronikarz Gall Anonim widział w nim nie tylko kandydata do odebrania schorowanemu księciu żony Judyty Marii, ale również tronu.
Sieciechowi przypisuje się rozkaz otrucia syna Bolesława Śmiałego - Mieszka (kandydata do tronu), a także próby pozbycia się synów Hermana, Zbigniewa i Bolesława, tego pierwszego przez uwięzienie w latach 1093-1097, drugiego zaś wysyłając do Czech na rzekomą wojnę. Mimo, że w wyprawie księciu Bolesławowi towarzyszyło wielu zwolenników Sieciecha, to wyszedł ze spisku cało - ktoś go ostrzegł. Zawrócił, sprzymierzył się z bratem Zbigniewem i wspólnie zbrojnie przeciwstawili się ojcu zmuszając go do wygnania Sieciecha.
Według niesprawdzonych źródeł Sieciech wrócił do Polski, ale został pojmany i oślepiony.