Historia
Zwyczaj dekorowania wybitnych osób pochodzi już ze starożytności, kiedy pierwszym wyróżnieniem były liście laurowe nakładane na głowę osoby, np. w Grecji dla zwycięzców Igrzysk Olimpijskich.Ordery wywodzą się w prostej linii od zakonów rycerskich. W średniowieczu władcy świeccy zakładali na ich wzór własne organizacje, nazywane po łacinie właśnie orderami. Symbolem przynależności do takiej organizacji były odznaki noszony na szyi zwykle w formie krzyży. Stąd pochodzi termin "kawaler orderu" (fr. chevalier - rycerz), czyli "rycerz danego orderu". Podobnie określenie "komander orderu" również wywodzi się z zakonnej komandorii.
Z czasem przynależność do danego orderu stał się jedynie zaszczytem i nie wiązała się z żadymi obowiązkami organizacyjnymi. Wstąpienie do orderu wiązało się z wręczeniem jego symboli, które po pewnym czasie zaczęto nazywać orderem.
Początkowo ordery (jako odznaczenia) były dostępne tylko dla szlachty. Pierwszym orderem dostępnym dla każdego była ustanowiona przez Napoleona Legia Honorowa (1802 r.).
Odznaki orderów
Odznaki orderów zwykle mają ustaloną formę i wygląd, przeznaczone są do noszenia ich przez osobę uhonorowaną w widocznym miejscu, w sytuacjach uroczystych. Ordery, poza funkcją honorową i dekoracyjną, nie mają żadnych praktycznych zastosowań. W niektórych krajach będacych monarchiami wyróżnienie takie równowazne jest z nobilitacją.Współcześnie ordery mają kształty krzyży, gwiazd lub medalionów. Ordery mogą być noszone po przypięciu do ubrania bądź też na szyi, na specjalnej szarfie lub łańcuchu. Kształt, kolor i materiał takiego łańcucha lub szarfy również jest ściśle określony. Niektóre ordery (np. papieskie i brytyjskie) dają prawo do całego specjalnego ubioru.
W wojsku, ze względów praktycznych, nie nosi się na codzień orderów, a ich miejsce zajmuje baretka.