Nizina Padańska jest niziną z gęstą siecią rzek, której główną rzeką jest Pad (najdłuższa rzeka Włoch) której długość to 652 km, z czego 600 km przepływa przez nizinę padańską. Całkowita powierzchnia dorzecza Padu to 75 tys. km2, rzeka jest zasilana zasobnymi w wodę dopływami Alp (zródłami w Alpach Kotyjskich). Pozostałe ważniejsze rzeki to Adyga, Adda, Ticino, Tanaro, Oglio, Reno i Piawa. Rzeki północnych Włoch oraz tych płynacych w dolinie charakteryzują się wysokimi wiosennymi i jesiennymi wezbraniami, w ujściowych odcinkach także powodziami spowodowanymi wiatrami sztormowymi. Na wybrzeżu półwyspu Apenińskiego i niziny padańskiej wystepują jeziora lagunowe, między innymi jezioro Valli di Comacchio, Varono, Lesina.
W dolinie padańskiej utrzymuje sie klimat podzwrotnikowy kontynentalny. Średnia temperatura stycznia wynosi od 0 do 3°C, a średnia temperatura lipca to 23-24°C. Nizina Padańska jest najżyzniejszą czescią Włoch, co zawdziecza swoim glebom, które to obejmują brunatnoziemy oraz cieżkie gleby glejowe i aluwialne. Stanowi to doskonałe warunki do upraw i sadownictwa. Najważniejszymi ośrodkami upraw są uprawy pszenicy, kukurydzy, jęczmieniu, a w dolinie środkowego Padu ryż. W mniejszym stopniu uprawiane są tam ziemniaki oraz buraki cukrowe. Warto nadmienic, że na terenach niziny istnieją największe we Włoszech gospodarstwa (powyżej 20ha).
W północnej części Włoch, czyli również w nizinie padańskiej rozwinęła się intensywna hodowla bydła (głownie o kierunku mlecznym) oraz trzody chlewnej, której podstawą wyżywienia jest kukurydza. Gospodarka w tym regionie głownie ukierunkowana jest w produkcji rolnej oraz hodowlanej. Najważniejsze miasta niziny padańskiej to Turyn i Mediolan które cechuje największa gęstość zaludnienia stref podmiejskich jeśli chodzi o ludność rolniczą (powyżej 240 osób / km2)