Największe znaczenie miały prace Faradaya dotyczące elektryczności. W (1831),odkrył zjawisko indukcji elektromagnetycznej co przyczyniło się do powstania elektrodynamiki. Sformułował (1833–34) prawa elektrolizy i wprowadził nomenklaturę dla opisu tego zjawiska. Stworzył podstawy elektrochemii. Faraday odkrył również zjawisko samoindukcji, zbudował pierwszy model silnika elektrycznego . W 1845 stwierdził, że diamagnetyzm jest powszechną właściwością materii, zaś odkryty przez niego paramagnetyzm — właściwością szczególną niektórych jej rodzajów. Faraday wprowadził pojęcie linii sił pola i wysunął twierdzenie, że ładunki elektryczne działają na siebie za pomocą takiego pola. Odkrył tzw. zjawisko Faradaya (1848).
W 1825 odkrył benzen, wydzielił naftalen, heksachloroetan, koloidalne złoto. Twórca prostej metody skraplania gazów (skroplił większość znanych wówczas gazów).
Przeprowadził pionierskie prace nad stalami stopowymi i szkłem optycznym. Stwierdził katalityczne działanie światła w reakcjach chlorowców na węglowodory.
Od jego nazwiska jednostkę pojemności elektrycznej nazywamy farad.
Odkrycia Faradaya z zakresu elektrodynamiki miały ogromne znaczenie z dwóch powodów. Po pierwsze, prawo Faradaya ma podstawowe znaczenie w teorii elektromagnetyzmu. Po drugie, indukcja elektromagnetyczna może być wykorzystana do wytwarzania prądu elektrycznego, co zademonstrował sam Faraday budując pierwszą prądnicę. Nowoczesne generatory elektryczne stosowane obecnie są oczywiście znacznie bardziej złożone, jednak wszystkie opierają się na tej samej zasadzie indukcji elektromagnetycznej.