Max Berg (17 kwietnia 1870 w
Szczecinie – 22 stycznia 1947 w Baden-Baden) - architekt
niemiecki, miejski radca budowlany (architekt miejski) we
Wrocławiu w latach 1909 - 1925, autor koncepcji
urbanistycznej miasta.
Berg pozostawał pod wpływem
ekspresjonizmu, unikał jednak skrajnych kontrastów mas, tworząc budowle optycznie lekkie. Późne dzieła Berga stanowią przykłady klasycznego modernizmu. Na skutek konfliktu z radą miejską architekt złożył urząd udając się na przedwczesną emeryturę i poświęcił się głównie
mistyce chrześcijańskiej.
Wybrane realizacje we Wrocławiu
- wczesnomodernistyczna Hala Ludowa we Wrocławiu — pierwsza konstrukcja żelbetowa o tej skali (we współpracy z inżynierem Güntherem Trauerem);
- łaźnia przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie (obecnie pizzeria);
- budynek szkolny przy ul. S. Świstackiego;
- pawilony ekspozycyjne targów (zniszczone);
- elektrownie wodne na Odrze koło mostu Pomorskiego Południowego i Północnego.
Niezrealizowane projekty
- projekt konkursowy Wielkiego Berlina z 1907
- koncepcja sanacji centrum miasta (z Richardem Konwiarzem i Ludwigiem Moshammerem);
- projekty wieżowców we Wrocławiu:
- w bloku śródrynkowym (obok Ratusza),
- na obecnym pl. Powstańców Warszawy,
- na ul. Tęczowej u zbiegu z Prostą;
- projekt przebudowy centrum Zabrza z roku 1928.