Maria Teresa (ur. 13 maja 1717, zm. 29 listopada 1780) - córka cesarza
Karola VI i księżniczki Elżbiety von Braunschweig-Wolfenbeutel; królowa
Czech i
Węgier, cesarzowa
Austrii od 1745. Próba przejęcia korony cesarskiej po ojcu była powodem wybuchu austriackiej wojny sukcesyjnej (1740-48), w trakcie której
Prusy dokonały najazdu na
Śląsk (zob.
wojny śląskie) i w której brały udział również
Francja,
Bawaria,
Anglia,
Holandia i
Sardynia. Dla odzyskania
Śląska cesarzowa wszczęła w 1756 wojnę z
Prusami (
wojna siedmioletnia), a w 1772 r. Austria razem z
Prusami i
Rosją dokonała
I rozbioru Polski. Ożeniona w 1736 z
Franciszkiem de Lorraine, późniejszym cesarzem Franciszkiem I Stefanem, zapoczątkowała
Dom Habsbursko-Lotaryński.
Maria Teresa wraz z Franciszkiem I Stefanem, a później z synem (współregentem)
Józefem II, prowadziła rządy w duchu oświeconego
absolutyzmu, dzięki jej reformom
administracji, sądownictwa, oświaty, armii i finansów,
Austria stała się mocarstwem europejskim, zaś jej stolica
Wiedeń drugim, po
Paryżu, ośrodkiem sztuki, kultury, życia towarzyskiego (dwór wiedeński) oraz mody w Europie.
Ze związku z Franciszkiem I Stefanem, Maria Teresa urodziła szesnaścioro dzieci - m.in.: cesarza Józefa II, wielkiego księcia
Toskanii i następcę Józefa
Leopolda II, oraz wydaną za
Ludwika XVI,
Marię Antoninę.
