Uczył się w szkole jezuickiej w w Pułtusku, potem wstąpił do zakonu. Studiował w Wilnie i Braniewie. Jako doktor filozofii i teologii wykładał w kolegiach jezuickich oraz na Akademii Wileńskiej. Przez papieża Urbana VIII nagrodzony laurem poetyckim. W 1635-40 nadworny kaznodzieja Władysława IV. W Europie uznawany za jednego z najznakomitszych poetów barokowych. Sarbiewski pisał wyłącznie po łacinie.
Dzieła:
- Lyricorum libri III - 1625
- Lyricorum libri IV - 1634
- Epodon liber unus alterque Epigrammatum - 1634
- De perfecta poesi (O poezji doskonałej)
- De acuto et arguto (O poincie i dowcipie)
- Characteres lyrici (O rodzajach poezji lirycznej)
- De virtutibus et vitiis carminis elegiaci (O zaletach i wadach elegii)