Lucjan Żeligowski (17 października 1865 - 9 lipca 1947) - gen. broni, polski dowódca wojskowy.
Urodził się w Nieświeżu. Syn Gustawa - powstańca z 1863 i Władysławy z Traczewskich. Od 1885 r. w Armii Rosyjskiej. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904-1905. Podczas I wojny światowej w stopniu pułkownika dowodził pułkiem piechoty. Po rewolucji lutowej w 1917 r. jeden z organizatorów Wojska Polskiego w Rosji. Najpierw dowodził brygadą w 1 Korpusie Polskim, w 1918 r. tworzył oddziały polskie na Kubaniu. W kwietniu 1919 przez Odessę i Besarabię powrócił do Polski na czele 4 Dywizji Strzelców Polskich.
Przyjaciel Józefa Piłsudskiego, w Wojsku Polskim był najpierw dowódcą Frontu Litewsko-Białoruskiego, potem grupy operacyjnej oraz dowódcą 10 Dywizji Piechoty (1919) w wojnie polsko-rosyjskiej. Od października 1920 r. dowódca 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Na jej czele w 1920 zajął Wilno i utworzył Litwę Środkową jako samodzielne i niezależne od Polski państwo. Na czas tej operacji wypowiedział posłuszeństwo Naczelnemu Wodzowi.
W latach 1921-1925 Inspektor Armii w Warszawie, a następnie (1925—1926) minister spraw wojskowych. W 1923 r. został awansowany do stopnia generała broni. Poparł przewrót majowy i powrócił na poprzednie stanowisko. W 1927 przeszedł w stan spoczynku. W 1930 opublikował książkę pt.: "Wojna w roku 1920. Wspomnienia i rozważania".
Jako cywil brał udział w Wojnie Obronnej w 1939 przy dowództwie Frontu Południowego, po czym przedostał się do Francji, a w 1940 - do Wielkiej Brytanii. Był członkiem Rady Narodowej RP.
Po zakończeniu wojny zadeklarował powrót do kraju, ale w trakcie przygotowań do podróży zmarł 9 lipca 1947 w Londynie. Zgodnie z wolą zmarłego zwłoki przewieziono do Warszawy i pochowano na cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Transport organizował gen. bryg. Stanisław Tatar, wykorzystując tę okazję do przemycenia do Polski zdeponowanej w Wielkiej Brytanii części zasobów Funduszu Obrony Narodowej.
Był żonaty z Tatianą Pietrowną, miał z nią bliźnięta: Janinę i Tadeusza.
Odznaczony m.in.: Krzyżem Komandorskim i Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych. Od października 1920 r. Honorowy Obywatel m. st. Warszawy.