Lombardia to
kraina historyczna i region administracyjny w północnych
Włoszech, między
Szwajcarią na północy a rzekami:
Pad na południu, Ticino na zachodzie, Micino na wschodzie. Jej nazwa pochodzi od germańskiego plemienia
Longobardów, którzy w
VI wieku podbili północne Włochy i założyli swoje królestwo.
Informacje ogólne
- stolica: Mediolan
- powierzchnia: 23 854 km²
- liczba mieszkańców: 8,94 mln
- gęstość zaludnienia: 374 mieszk./km²
- prezydent: Roberto Formigoni
- ważniejsze miasta: Bergamo, Brescia, Como, Cremona, Pawia, Varese
- najwyższy szczyt: Bernina (4049 m) w Alpach Lombardzkich
Południową część Lombardii zajmuje
Nizina Padańska, a północną
Alpy. Główne rzeki:
Pad i
Adda. Na przedgórzu
Alp występują jeziora polodowcowe, największe to Maggiore, Como, Garda, Iseo i
Lugano.
Lombardia jest najbogatszym i najlepiej rozwiniętym regionem
Włoch. Wydobywa się gaz ziemny. Występuje przemysł hutniczy, maszynowy, chemiczny (Montecatini), włókienniczy, elektrotechniczny, środków transportu (Alfa Romeo, FIAT i inne), cementowy, odzieżowy, spożywczy, skórzany.
W regionie występuje intensywne rolnictwo: uprawa pszenicy, kukurydzy, ryżu, warzyw, drzew owocowych. Hoduje się bydło i trzodę chlewną.
Wielki ośrodek turystyczny i kultury (
La Scala i Katedra w
Mediolanie, zabytki Bergamo,
Brescii), liczne ośr. narciarskie w
Alpach.
W skład regionu wchodzi 11 prowincji:
Brescia, Bergamo, Como,
Cremona, Lecco,
Lodi, Mantua,
Mediolan,
Pawia, Sondrio i
Varese.
Historia
W czasach rzymskich obszary Lombardii znajdowały się w prowincji
Galia Przedalpejska (Galia Transpadania). We wczesnym średniowieczu nazwa Lombardia odnosiła się do wszystkich posiadłości
Longobardów w
Italii (w odróżnieniu od posiadłości bizantyjskich zwanych Romanią). Od
VII w. - jedynie do jej północnej części, będącej trzonem
państwa Longobardów (stolica w
Pawii). Od 774 w państwie Franków. Od
IX w. główna posiadłość
Lotara, wnuka
Karola Wielkiego.
Po wygaśnięciu tej linii
Karolingów (875) Lombardia stała się przedmiotem rywalizacji władców
Niemiec i
Burgundii, a także książąt północnowłoskich. W 951 została opanowana przez króla niemieckiego
Ottona I, który przyjął tytuł króla
Longobardów. W
XI-
XIII w. najbardziej rozwinięta część
Włoch. W Lombardii powstały komuny miejskie (
Mediolan, Bergamo,
Cremona,
Brescia i inne), które prowadziły własną politykę, przeciwstawiając się zwierzchości cesarstwa.
Fryderyk I Barbarossa, pokonany w 1176 przez wojska Ligi Lombardzkiej pod Legnano, musiał uznać prawa komun lombardzkich (pokój w
Konstancji - 1183). Zwycięstwo drugiej Ligi Lombardzkiej nad
Fryderykiem II utrwaliło w połowie
XIII w. niezależność polityczną miast Lombardii. Wsród nich od
XI w. hegemonię utrzymywał
Mediolan - stolica księstwa Mediolanu. Wschodnia część Lombardii dostała się pod panowanie
Wenecji.
W końcu
XV w. dominacja
Mediolanu zanikła i o panowanie nad regionem rywalizowały
Francja,
cesarstwo i
Hiszpania. W wyniku wojen włoskich zachodnia Lombardia została w 1535 podbita przez
Hiszpanię,a po wojnie sukcesyjnej hiszpańskiej od 1714 jako Królestwo Lombardii znalazła się w posiadaniu
Austrii. W 1797 (pokój w Campio Formio) została włączona przez
Napoleona Bonaparte do
Republiki Cisalpińskiej, a w latach 1802-1805 do
Republiki Włoskiej. W 1815
kongres wiedeński utworzył
Królestwo Lombardzko-Weneckie połączone z
Austrią. W 1859 Lombardia została przyłączona do
Sardynii. Od 1860 w zjednoczonych
Włoszech. W okresie
II wojny światowej w latach 1943-1945 ważny ośrodek ruchu oporu.
Link zewnętrzny: strona internetowa regionu Lombardia