Lombardia

Lombardia to kraina historyczna i region administracyjny w północnych Włoszech, między Szwajcarią na północy a rzekami: Pad na południu, Ticino na zachodzie, Micino na wschodzie. Jej nazwa pochodzi od germańskiego plemienia Longobardów, którzy w VI wieku podbili północne Włochy i założyli swoje królestwo.

Informacje ogólne

stolica: Mediolan
powierzchnia: 23 854 km²
liczba mieszkańców: 8,94 mln
gęstość zaludnienia: 374 mieszk./km²
prezydent: Roberto Formigoni
ważniejsze miasta: Bergamo, Brescia, Como, Cremona, Pawia, Varese
najwyższy szczyt: Bernina (4049 m) w Alpach Lombardzkich

Południową część Lombardii zajmuje Nizina Padańska, a północną Alpy. Główne rzeki: Pad i Adda. Na przedgórzu Alp występują jeziora polodowcowe, największe to Maggiore, Como, Garda, Iseo i Lugano.
Lombardia jest najbogatszym i najlepiej rozwiniętym regionem Włoch. Wydobywa się gaz ziemny. Występuje przemysł hutniczy, maszynowy, chemiczny (Montecatini), włókienniczy, elektrotechniczny, środków transportu (Alfa Romeo, FIAT i inne), cementowy, odzieżowy, spożywczy, skórzany.
W regionie występuje intensywne rolnictwo: uprawa pszenicy, kukurydzy, ryżu, warzyw, drzew owocowych. Hoduje się bydło i trzodę chlewną.
Wielki ośrodek turystyczny i kultury (La Scala i Katedra w Mediolanie, zabytki Bergamo, Brescii), liczne ośr. narciarskie w Alpach.
W skład regionu wchodzi 11 prowincji: Brescia, Bergamo, Como, Cremona, Lecco, Lodi, Mantua, Mediolan, Pawia, Sondrio i Varese.

Historia

W czasach rzymskich obszary Lombardii znajdowały się w prowincji Galia Przedalpejska (Galia Transpadania). We wczesnym średniowieczu nazwa Lombardia odnosiła się do wszystkich posiadłości Longobardów w Italii (w odróżnieniu od posiadłości bizantyjskich zwanych Romanią). Od VII w. - jedynie do jej północnej części, będącej trzonem państwa Longobardów (stolica w Pawii). Od 774 w państwie Franków. Od IX w. główna posiadłość Lotara, wnuka Karola Wielkiego.
Po wygaśnięciu tej linii Karolingów (875) Lombardia stała się przedmiotem rywalizacji władców Niemiec i Burgundii, a także książąt północnowłoskich. W 951 została opanowana przez króla niemieckiego Ottona I, który przyjął tytuł króla Longobardów. W XI-XIII w. najbardziej rozwinięta część Włoch. W Lombardii powstały komuny miejskie (Mediolan, Bergamo, Cremona, Brescia i inne), które prowadziły własną politykę, przeciwstawiając się zwierzchości cesarstwa. Fryderyk I Barbarossa, pokonany w 1176 przez wojska Ligi Lombardzkiej pod Legnano, musiał uznać prawa komun lombardzkich (pokój w Konstancji - 1183). Zwycięstwo drugiej Ligi Lombardzkiej nad Fryderykiem II utrwaliło w połowie XIII w. niezależność polityczną miast Lombardii. Wsród nich od XI w. hegemonię utrzymywał Mediolan - stolica księstwa Mediolanu. Wschodnia część Lombardii dostała się pod panowanie Wenecji.
W końcu XV w. dominacja Mediolanu zanikła i o panowanie nad regionem rywalizowały Francja, cesarstwo i Hiszpania. W wyniku wojen włoskich zachodnia Lombardia została w 1535 podbita przez Hiszpanię,a po wojnie sukcesyjnej hiszpańskiej od 1714 jako Królestwo Lombardii znalazła się w posiadaniu Austrii. W 1797 (pokój w Campio Formio) została włączona przez Napoleona Bonaparte do Republiki Cisalpińskiej, a w latach 1802-1805 do Republiki Włoskiej. W 1815 kongres wiedeński utworzył Królestwo Lombardzko-Weneckie połączone z Austrią. W 1859 Lombardia została przyłączona do Sardynii. Od 1860 w zjednoczonych Włoszech. W okresie II wojny światowej w latach 1943-1945 ważny ośrodek ruchu oporu.
Link zewnętrzny: strona internetowa regionu Lombardia