br />
Edukacja
- Politechnika Koszalińska
- Bałtycka Wyższa Szkoła Humanistyczna
- Uniwersytet Gdański, wydział zamiejscowy w Koszalinie
- Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Warszawie, wydział zamiejscowy w Koszalinie
- Uniwersytet Szczeciński, wydział zamiejscowy w Koszalinie
- Wyższe Seminarium Duchowe
- Uniwersytet Adama Mickiewicza W.T. sekcja Koszalin
- Zespół Kolegiów Nauczycielskich
- W planach powołanie Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej
Historia
Koszalin był dawnym osiedlem słowiańskim z XII wieku. W 1214 roku książę pomorski Bogusław II nadał "wieś Koszalice, koło Góry Chełmskiej, w ziemi kołobrzeskiej" klasztorowi w Białoboku k/Trzebiatowa.W 1248 wschodnia część ziemi kołobrzeskiej z Koszalinem przeszła na własność biskupów pomorskich (kamieńskich) dając początek biskupiemu księstwu kamieńskiemu.
W 1266 roku biskup pomorski Herman von Gleichen lokował miasto na prawie lubeckim nadając mu okoliczne wsie i liczne przywileje i ustanawiając tu swoją główną rezydencję i stolicę biskupiego księstwa kamieńskiego.
Nabywając wieś Jamno (1331), część jeziora Jamno wraz z mierzeją i grodem Unieście (1353) Koszalin uzyskał bezpośredni dostęp do morza uczestnicząc intensywnie w następnych wiekach w handlu morskim, co prowadziło do zatargów z Kołobrzegiem i Darłowem.
Po wymarciu książąt pomorskich w 1637 dostał się w ręce Bogusława Ernesta Croya, a następnie margrabiów brandenburskich. Od tego momentu, aż do 1918 Koszalin był uważany za stolicę księstwa kaszubskiego (powiaty koszaliński, kołobrzeski, białogardzki i szczecinecki).
Od wielkiego pożaru w 1718 roku rozwijało się bardzo powoli. W XIX wieku Koszalin stał się istotnym centrum handlowym i komunikacyjnym na trasie łączącej Gdańsk z Szczecinem. W roku 1818 w Koszalinie umieszczono stolicę jednej z trzech rejencji (obok szczecińskiej i stralsundskiej) prowincji pomorskiej państwa pruskiego (do 1945). W 1938 roku do rejencji koszalińskiej przyłączono większość terytoriów prowincji Poznań-Prusy Zachodnie.
Po drugiej wojnie światowej, w wyniku konferencji Poczdamie, Koszalin znalazł się z Polsce. W 1945 władze nowego województwa zachodniopomorskiego kilka razy przenosiły się między Koszalinem i Szczecinem. W 1950 podzielono województwo "zachodniopomorskie" na szczecińskie i koszalińskie.
Koszalin był w latach 1950-1975 stolicą "dużego" województwa koszalińskiego (jednego z 17 - Pomorze Środkowe) oraz w latach 1975-1998 siedzibą władz "małego" województwa koszalińskiego (jednego z 49).
W wyniku reformy administracyjnej z 1998 Koszalin znalazł się w województwie Zachodniopomorskim, mimo że duża część mieszkańców opowiadała się za utworzeniem Województwa Środkowopomorskiego (pokrywającego się w dużej części z dawnym Woj. Koszalińskim istniejącego w latach 1950-75). Zwolennikiami powstania tego regionu były oprócz większości mieszkańców regionu, partie polityczne takie jak SLD, czy PSL oraz prezydent RP Aleksander Kwaśniewski. Na mariaż z Koszalinem nie chcieło się jednak zgodzić wielu mieszkańców Słupska, Lęborka i Bytowa, którzy swe szanse dopatrywali w województwie Pomorskim. Pod koniec roku 2003 zakończył się proces zbierania podpisów pod obywatelskim projektem ustawy w sprawie utworzenia Województwa Środkowopomorskiego, a 18 marca 2004 w Sejmie odbyło się pierwsze czytanie tegoż projektu. Decyzją posłów projekt skierowany został do Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej.
Miasta partnerskie
- Neubrandenburg (Niemcy)
- Neumünster (Niemcy)
- Schwedt (Niemcy)
- Berlin Tempelhof-Schöneberg(Niemcy)
- Gladsaxe (Dania)
- Seinäjoki (Finlandia)
- Bourges (Francja)
- Kristianstad (Szwecja)
- Roermond (Holandia)
- Lida (Białoruś)
Bibliografia
- Z dziejów Koszalina, praca zbiorowa, Biblioteka Słupska, tom 7, Wydawnictwo Poznańskie i Polskie Towarzystwo Historyczne, Poznań-Słupsk 1960
- Dzieje Koszalina, praca zbiorowa pod red. A. Lesińskiego i B.Drewniaka, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1967
- Tadeusz Gasztołd, Adam Muszyński, Hieronim Rybicki, Koszalin. Zarys dziejów, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1974