Kopuła na Skale (
arabskie Kubbat as-Sachra) - budowla na
jerozolimskim wzgórzu świątynnym (
arabskie Haram-as-Szarif ), uważana za jedno z najwspanialszych dzieł
islamskiej architektury.
Przykrywa ona skałę, na której - według
Biblii -
Abraham chciał złożyć w ofierze
Bogu swego syna
Izaak. Według
Koranu zaś miał złożyć swego pierworodnego syna Ismaela, od którego pochodzą
Arabowie. Z tej samej skały wedle wierzeń
muzułmanów Mahomet miał doznać
wniebowstąpienia. Tutaj też
Jakub miał zobaczyć drabinę wiodącą do nieba.
Budowla ta jest czasami zwana
meczetem Omara, mimo że nie jest
meczetem, ale czymś w rodzaju pomnika i osłony dla świętej skały oraz, że została zbudowana po śmierci
kalifa Omara za rządów
kalifa Abd al-Malika (ukończono ja w 691 roku).
W Kopule na Skale muzułmanie nie odprawiają modłów; do tego celu służy ogromny
meczet Al-Aksa wybudowany tuż obok. Kopuła była kopiowana w niezliczonych meczetach w wielu krajach, stając się jednym ze znaków rozpoznawczych
islamskiej architektury.
Podczas
chrześcijańskiego panowania w
Jerozolimie (1099-1187 i 1229-1244) Kopuła na Skale służyła jako kościół.
Razem z meczetem Al-Aksa tworzy ona jedno z trzech najświętszych miejsc
islamu, ustępując jedynie
Mekce i
Medynie.