.
w lesie na terenie Cmentarzyska Jaćwingów.
Jaćwingowie, Jaćwięgi (
łac. Sudovia,
lit. Jotvingiai) - wymarły lud
bałtyjski, blisko spokrewniony z
Prusami, zamieszkujący Sudowię lub
Jaćwież - tereny na lewym brzegu środkowego
Niemna, jak również tereny dzisiejszego
Pojezierza Suwalskiego. Posługiwali się oni
językiem jaćwińskim (jaćwieskim).
Prowadzili niszczące najazdy na
Mazowsze, lubelską
Małopolskę. W odwecie za najazdy
Bolesław Wstydliwy zorganizował najazd odwetowy na ich ziemie. Kilkanaście lat potem powracający z łupami zagon jaćwieski został rozbity przez
Leszka Czarnego. Ich los przypieczętowała przegrana bitwa nad rzeką Nurzec.
Osłabieni zostali podbici przez
zakon krzyżacki do 1283, w którym to poddał się im ostatni ich wódz
Skomand. Resztki emigrowały na
Litwę i tam zostały wchłonięte przez
Litwinów w XIII i XIV wieku. Ich ziemie pokojem melneńskim w 1422 roku podzielono między zakon krzyżacki i Litwę.