Ignacy Mościcki, herbu
Ślepowron (ur. 1 grudnia 1867 r. w Mierzanowie w
powiecie ciechanowskim - zm. 2 października 1946 r. w Versoix pod
Genewą) -
polski polityk i
chemik.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926-1939. Syn jednego z uczestników
powstania styczniowego, naukowiec-
chemik, wynalazca, budowniczy przemysłu chemicznego.
Prezydent
Od 1 czerwca 1926 do 30 września 1939 sprawował urząd Prezydenta RP.
30 września 1939 roku Mościcki przekazał urząd prezydenta najpierw ambasadorowi RP w
Rzymie, generałowi Bolesławowi Wieniawie-Długoszowskiemu (które pełnił formalnie ten najwyższy urząd w państwie jeden dzień) a następnie po jego rezygnacji
Władysławowi Raczkiewiczowi. W grudniu 1939 roku Mościcki, powołując się na obywatelstwo szwajcarskie, wraz z rodziną przeniósł się do
Szwajcarii.
Naukowiec
W 1891 ukończył
chemię na politechnice w
Rydze. Podczas studiów został członkiem
Korporacji Akademickiej Welecja. W 1897 roku został asystentem na
Uniwersytecie we
Fryburgu (Szwajcaria). Nieco później pracował w przemyśle - dokonał wielu odkryć naukowych w dziedzinie
elektrochemii i elektrofizyki. Od 1920 do 1926 pracował na
Politechnice Lwowskiej: był profesorem chemii fizycznej i elektrochemii technicznej oraz w roku akademickim 1925/1926 jej rektorem. Jako pierwszy zastosował metodę uzyskiwania
azotu z
powietrza na skalę przemysłową, który był przeznaczony do produkcji
kwasu azotowego.
Był założycielem Państwowych Zakładów Związków Azotowych w Tarnowie. Dzielnica gdzie zbudowano tą fabrykę na jego cześć nazwano
Mościcami.
