Badacz i teoretyk osobowości. Prowadził badania nad strukturą osobowości metodą analizy czynnikowej. Posługując się metodami eksperymentalnymi wskazał na neurotyczność i dychotomię introwersji - ekstrawersji (do których potem dołączył psychotyczność) jako podstawowe wymiary osobowości. Autor prac z zakresu psychopatologii i psychoterapii. Jeden z twórców systemu terapii behawioralnej, krytyk psychoanalizy.
W 1934 roku Eysenck opuścił narodowo-socjalistyczne Niemcy, przenosząc się do Francji, a następnie osiedlając się w Wielkiej Brytanii. W 1940 roku obronił w Londynie doktorat. Od 1955 profesor Instytutu Psychiatrii Uniwersytetu w Londynie, wykładał do 1983.
Hans Eysenck prowadził również badania z zakresu grafologii (5 publikacji) i astrologii (19 publikacji), m.in. prace wraz Jeffem Mayo (zodiak) i Michelem Gauquelin (wpływy planetarne).
Napisał przeszło 50 książek i 900 artykułów akademickich. Pod koniec swojego życia, Eysenck był psychologiem o największej liczbie cytowań w literaturze naukowej.Haggbloom, S.J. (2002). The 100 most eminent psychologists of the 20th century. Review of General Psychology, 6, 139–152.
Wybrane książki
- Sens i nonsens w psychologii ( 1957, wydanie polskie 1965 )
- Zmierzch i upadek imperium Freuda ( wydanie polskie 2002 )
- Dimensions of Personality ( 1947 )
- The Scientific Study of Personality ( 1952 )
- The Psychology of Politics ( 1954 )
- Personality Structure and Measurement ( 1967 )
- Personality Genetics and Behaviour ( 1982 )
- Astrology Science or Superstition? ( 1982 )