Hans Jürgen Eysenck, (ur. 4 marca 1916 w
Berlinie – zm. 4 września 1997 w
Londynie) –
psycholog angielski pochodzenia
niemieckiego.
Badacz i teoretyk
osobowości. Prowadził badania nad strukturą osobowości metodą
analizy czynnikowej. Posługując się metodami eksperymentalnymi wskazał na
neurotyczność i
dychotomię introwersji -
ekstrawersji (do których potem dołączył
psychotyczność) jako podstawowe wymiary osobowości. Autor prac z zakresu
psychopatologii i
psychoterapii. Jeden z twórców systemu terapii behawioralnej, krytyk
psychoanalizy.
W 1934 roku Eysenck opuścił
narodowo-socjalistyczne Niemcy, przenosząc się do
Francji, a następnie osiedlając się w
Wielkiej Brytanii. W 1940 roku obronił w Londynie
doktorat. Od 1955 profesor Instytutu Psychiatrii Uniwersytetu w Londynie, wykładał do 1983.
Hans Eysenck prowadził również badania z zakresu
grafologii (5 publikacji) i
astrologii (19 publikacji), m.in. prace wraz Jeffem Mayo (
zodiak) i Michelem Gauquelin (wpływy planetarne).
Napisał przeszło 50 książek i 900 artykułów akademickich. Pod koniec swojego życia, Eysenck był psychologiem o największej liczbie cytowań w literaturze naukowej.
[Haggbloom, S.J. (2002). The 100 most eminent psychologists of the 20th century. Review of General Psychology, 6, 139–152.]
Wybrane książki
- Sens i nonsens w psychologii ( 1957, wydanie polskie 1965 )
- Zmierzch i upadek imperium Freuda ( wydanie polskie 2002 )
- Dimensions of Personality ( 1947 )
- The Scientific Study of Personality ( 1952 )
- The Psychology of Politics ( 1954 )
- Personality Structure and Measurement ( 1967 )
- Personality Genetics and Behaviour ( 1982 )
- Astrology Science or Superstition? ( 1982 )