Grody Czerwieńskie (inaczej
Ziemia czerwieńska) - pierwotnie tak nazywano był to obszar między
Bugiem a
Wieprzem od nazwy grodu - Czerwień (dzisiejsza wieś Czermno nieopodal
Hrubieszowa). Sporny teren pogranicza polsko-ruskiego, przedmiot długotrwałych wojen granicznych. W 981 roku zdobył je książę kijowski
Włodzimierz I. W czasie wyprawy wojennej w 1018 podbił je
Bolesław Chrobry. Polska ponownie utraciła je w roku 1031. Z powrotem przyłączył je
Bolesław Śmiały w 1069 roku. Znów utracił te ziemie
Władysław Herman, gdy weszły one w skład
Rusi Kijowskiej. W 1340 roku prawem spadkobierstwa posiadł te ziemie
Kazimierz Wielki i włączył do Rzeczpospolitej. Od tego momentu pojawia się również nazwa
Ruś Czerwona i nazywany tak jest obszar aż do
Dniestru. Na ziemiach tych dominował najpierw Czerwień, by potem oddać pałeczkę pierwszeństwa
Przemyślowi. Z czasem rozwinęły się takie ośrodki jak
Halicz,
Sanok i
Lwów. W czasach
Władysława Jagiełły wojewodowie przemyscy zaczęli zwać się wojewodami ruskimi, a obszar Grodów Czerwieńskich (Rusi Czerwonej) - województwem ruskim. Składało się ono z pięciu ziem: lwowskiej, przemyskiej, sanockiej, halickiej i chełmskiej.
